Lente Stanhope

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Lente Stanhope con estoxo, principios de 1800

Unha lente Stanhope é un microscopio sinxelo e dunha peza inventado por Charles, terceiro conde de Stanhope. É un cilindro de vidro con cada extremo curvado cara a fóra, sendo un máis convexo que o outro. A distancia focal do aparello atópase no dispositivo ou dentro do dispositivo, polo que os obxectos a estudar colócanse preto ou en contacto co extremo menos curvo. Debido a que a súa construción é sinxela e económica, foi popular no século XIX.[1] Foi útil na práctica médica para examinar materiais transparentes como cristais e fluídos.[2]

René Dagron modificou a lente mantendo un extremo curvo para refractar a luz mentres seccionaba o outro extremo plano e situándoo no plano focal do lado curvo.[3] Dagron utilizou a lente Stanhope modificada para montar as súas imaxes microscópicas en xoias fotográficas coñecidas como Stanhopes.

Unha lente rival é a lupa Coddington. Esta era considerada superior como lupa pero era máis cara.[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. John Henry Pepper (1861). Scientific amusements for young people (en English). Routledge, Warne, and Routledge. 
  2. London Medical Gazette: Or, Journal of Practical Medicine (en inglés). 1846. 
  3. The Strad Arquivado 09 de outubro de 2009 en Arquivo.pt (en inglés)
  4. John King (1859). The Microscopist's Companion; a Popular Manual of Practical Microscopy: To which is Added a ... (en English). Rickey, Mallory & co. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]