Juan de la Concha Castañeda
| Juan de la Concha Castañeda | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nacemento | 29 de agosto de 1818 |
| Lugar de nacemento | Plasencia |
| Falecemento | 30 de agosto de 1903 |
| Lugar de falecemento | Madrid |
| Soterrado | Sacramental de Santa María cemetery |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Salamanca |
| Ocupación | político |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Juan de la Concha Castañeda, nado en Plasencia, Cáceres, o 29 de agosto de 1818 e finado en Madrid o 30 de agosto de 1903,[1][2] foi un avogado e político español, ministro de Facenda durante a rexencia de María Cristina de Habsburgo-Lorena .
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou Dereito na Universidade de Salamanca e marchou en 1841 a Madrid onde casou[2] e se incorporou ao Colexio de Avogados. En 1844, entrou ao servizo do Estado en 1844 como xuíz de primeira instancia no xulgado de Pastrana; despois foi conselleiro provincial, gobernador interino de Guadalaxara e, posteriormente, oficial no Ministerio da Gobernación en Madrid. Entre 1850 e 1864, foi redactor do xornal xurídico El Faro.
Cando os progresistas triunfaron en 1854, abandonou a súa carreira administrativa e despois de participar nas eleccións de 1863 obtivo a súa primeira acta de deputado pola circunscrición de Gata e en 1864 por Cáceres, tomando parte activa na discusión dos orzamentos e outros aspectos de Facenda e economía. Renovou a acta de deputado nas seguintes eleccións até 1867. En 1866, a proposta do marqués de Barzanallana, ocupou a Dirección Xeral de Propiedades do Ministerio de Facenda. Ao cesar, en 1868, publicou unha Memoria na que narra a súa xestión.
Coa Revolución de 1868 e durante o Sexenio revolucionario, afastouse da política activa e mesmo da Administración durante a Primeira República e non regresou ata 1874 ao se produci-la Restauración na que ocupou, de novo, a Dirección. de Propiedades. Máis tarde chegou a ser fiscal do Consello de Estado, presidente da súa Sección de Facenda. En 1876, como militante do recentemente creado Partido Conservador, foi elixido senador por Cáceres até 1886 e despois en representación da Real Academia de Ciencias Morales e Políticas até a súa morte.[1][3]
O 10 de xullo de 1890, foi nomeado Fiscal do Tribunal Supremo[2] e, posteriormente, foi ministro de Facenda entre o 23 de novembro de 1891 e o 11 de decembro de 1892 nun goberno presidido por Cánovas del Castillo e foi gobernador do Banco de España desde xaneiro de 1900 até abril de 1901.[4]
Obra[editar | editar a fonte]
- 1848, Manual de Procuradores. Madrid: Compañía de Impresores y Libreros del Reino.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
O 16 de febreiro de 1877, recibiu a Gran Cruz de Isabel a Católica, e a Encomenda de número de Carlos III.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Excmo. Sr. D. Juan de la Concha Castañeda". fiscal.es (en castelán). Consultado o 14-7-2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Sampedro Escolar, José Luis. "Juan de la Concha Castañeda". dbe.rah.es (en castelán). Consultado o 14-7-2020.
- ↑ "Juan de la Concha Castañeda". senado.es (en castelán). Consultado o 14-7-2020.
- ↑ "Gobernadores del Banco de España". bde.es (en castelán). Consultado o 9-7-2020.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Juan de la Concha Castañeda  |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Expediente persoal no Senado
- Necrolóxica realizada por Eduardo Sanz y Escartín (1904), Arquivado 14 de xullo de 2020 en Wayback Machine. da Real Academia de Ciencias Morais e Políticas
| Predecesor: Fernando Cos-Gayón y Pons |
Ministro de Facenda 1891 - 1892 |
Sucesor: Germán Gamazo y Calvo |
| Predecesor: Antonio María Fabié Escudero |
Gobernador do Banco de España xaneiro 1900 - abril 1901 |
Sucesor: Pío Gullón Iglesias |
