Johannes Schmidt

Johannes Schmidt
	;
Biografía
Nacemento	29 de xullo de 1843 ; Prenzlau
Morte	4 de xullo de 1901 (57 anos); Berlín
Lugar de sepultura	Kaiser Wilhelm Memorial Cemetery (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia
Educación	Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn ; Universidade de Jena
Actividade
Campo de traballo	Lingüística, filoloxía, linguas indoeuropeas, lingüística comparada e Lingua sánscrita
Lugar de traballo	Bonn ; Graz
Ocupación	lingüista , profesor universitario , filólogo
Empregador	Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn ; Universidade de Graz ; Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Hellenic Philological Society of Constantinople (en) (membro honorário (pt) ) (1885–); Academia das Ciencias de San Petersburgo ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Rusia ; Academia de Ciências da Baviera (pt) ; Bonner Burschenschaft Frankonia (en)
Lingua	Lingua alemá
Obra
Doutorando	Ernst Fraenkel (pt)

Johannes Friedrich Heinrich Schmidt, nado en Prenzlau (Brandeburgo) o 29 de xullo de 1843 e finado en Berlín o 4 de xullo de 1901, foi un lingüista alemán. Desenvolveu a chamada Wellentheorie (teoría das ondas) da evolución das linguas.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Recibiu educación nas Universidades de Bonn e Jena onde estudou filoloxía (lingüística histórica) co gran indoeuropeísta August Schleicher e especializouse en indoeuropeo, especialmente en linguas eslavas. Obtivo un doutoramento en 1865 e traballou desde 1866 como profesor no gymnasium en Berlín.

En 1868 a Universidade de Bonn invitouno a tomar posesión como profesor de alemán e linguas eslavas. En Bonn publicou a obra Die Verwandtschaftsverhältnisse der indogermanischen Sprachen ('As relacións das linguas indoeuropeas', 1872), onde aparece presentada a súa Wellentheorie ('teoría das ondas'). Segundo esta, novos trazos dunha lingua espállanse desde un punto central en círculos concéntricos cada vez máis febles, de forma semellante ás ondas que se crean cando se bota unha pedra na auga. Isto pode levar a que linguas diferentes converxan. A teoría opúñase á doutrina da lei fonética introducida polos neogramáticos en 1870.

Desde 1873 a 1876 Schmidt foi profesor de filoloxía na Universidade de Graz en Austria. En 1876 volveu a Berlín, onde traballo como profesor na Universidade Humboldt.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Zur Geschichte des indogermanischen Vocalismus (1ª parte). Weimar, H. Böhlau (1871).
Die Verwandtschaftsverhältnisse der indogermanischen Sprachen. Weimar, H. Böhlau (1872).
Zur Geschichte des indogermanischen Vocalismus (2ª parte). Weimar, H. Böhlau (1875).
Die Pluralbildungen der indogermanischen Neutra. Weimar, H. Böhlau (1889).
Die Urheimat der Indogermanen und das europäische Zahlsystem, (1890).
Kritik der Sonantentheorie. Eine sprachwissenschaftliche Untersuchung. Weimar, H. Böhlau (1895).

Foi coeditor con Ernst Kuhn da Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung (‘Revista para a investigación lingüística comparada’) desde 1875 ata 1901.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

"Artigo Johannes Schmidt na New International Encyclopædia.". Consultado o 12 de abril de 2011. (en inglés)