Irmáns Taviani
Irmáns Taviani | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Paolo Taviani co director de fotografía Vittorio Storaro en 2010 | |||||||||||
Nacionalidade | ![]() | ||||||||||
Profesión | Directores | ||||||||||
| |||||||||||
Na rede | |||||||||||
![]() ![]() | |||||||||||
[ editar datos en Wikidata ] | |||||||||||
Paolo Taviani, nado en San Miniato (Toscana) o 8 de novembro de 1931 e Vittorio Taviani, nado na mesma localidade o 20 de setembro de 1929 e finado en Roma o 15 de abril de 2018[1] son directores de cinema e guionistas italianos. Sempre traballaron xuntos, dirixindo cada un escenas alternas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Ambos os dous comezaron as súas carreiras como xornalistas. Chegaron ao mundo do cinema en 1960, dirixindo con Joris Ivens o documental L'Italia non è un paese povero, ao que seguiron Un uomo da bruciare (1962) e I fuorilegge del matrimonio (1963), con Valentino Orsini.
O seu primeiro filme autónomo foi I sovversivi (1967) e gañaron atención con Baixo o signo de scorpio (1969). En 1977 gañaron a Palma de Ouro do Festival de Cannes con Padre padrone.
Filmografía[editar | editar a fonte]
- San Miniato, luglio '44 (1954)
- L'Italia non è un paese povero (con Joris Ivens, 1960)
- Un uomo da bruciare (con Valentino Orsini, 1962)
- I fuorilegge del matrimonio (con Valentino Orsini, 1963)
- I sovversivi (1967)
- Baixo o signo de scorpio (1969)
- San Michele aveva un gallo (1972)
- Allonsanfàn (1974)
- Padre Padrone (1977)
- Il prato (1979)
- La notte di San Lorenzo (1982)
- Kaos (1984)
- Bos días Babilonia (1987)
- O sol de noite (1990)
- Fiorile (1993)
- Le affinità elettive (1996)
- Tu ridi (1998)
- Un altro mondo è possibile (2001)
- Resurrezione (2001, telefilme)
- Luisa Sanfelice (2004, miniserie)
- La masseria delle allodole (2007)
- Cesare deve morire (2012)
- Maraviglioso Boccaccio (2015)
- Una questione privata (2017)
Colaboradores[editar | editar a fonte]
Nicola Piovani compuxo a banda sonora de oito dos seus filmes, desde La notte di San Lorenzo a Luisa Sanfelice, agás Le affinità elettive, que tivo música de Carlo Crivelli.
Lina Nerli Taviani, esposa de Paolo, foi a deseñadora do vestiario da meirande parte dos seus filmes.