Intolerancia
A intolerancia pode definirse como a falta da habilidade ou da vontade de tolerar algo. Nun sentido social ou político, é a ausencia de tolerancia dos puntos de vista doutras persoas.
A intolerancia resulta ser calquera actitude irrespectuosa cara ás opinións ou características diferentes das propias. No plano das ideas, por exemplo, caracterízase pola perseveranza na propia opinión, a pesar das razóns que se poidan esgrimir contra ela. Supón, por tanto, certa dureza e rixidez no mantemento das propias ideas ou características, que se teñen como absolutas e inquebrantábeis [1].
Ten por consecuencia a discriminación dirixida aos grupos ou persoas (que pode chegar á segregación ou á agresión) polo feito de que estes pensen, actúen ou simplemente sexan de maneira diferente. As múltiples manifestacións deste fenómeno posúen en común a elevación como valor supremo da propia identidade, xa sexa étnica, sexual, ideolóxica ou relixiosa, desde a cal se xustifica o exercicio da marxinación cara ao outro diferente. O intolerante considera que ser diferente equivale a non ser iguais en canto a dereitos.
Poderiamos distinguir tamén unha dobre vertente na intolerancia. Por un lado estarían os grandes casos da historia, máis ou menos coñecidos por todos. Pero tamén é un fenómeno sutil que pode identificarse continuamente en calquera contorno. A intolerancia, pois, tería unha segunda vertente máis próxima, a cal se atopa presente na vida cotiá.
A intransixencia para cos demais, para cos diferentes escolle distintos obxectos. En calquera caso, sempre supón unha diferenza respecto ao considerado normal ou correcto polos que xulgan. É a diferenza no próximo, xa se basee esta en características de xénero, culturais, ideolóxicas ou relixiosas, contra o que arremete o intolerante. Formas comúns de intolerancia son o racismo, o sexismo, a homofobia, a intolerancia relixiosa e a intolerancia política.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ FERRATER MORA,José. Diccionario de filosofía, Ariel, Barcelona, 1980, páx. 3267
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bauman, Z. (1994) Racismo, antirracismo y progreso moral en Debats nº47 pp 51–58.
- Camps, V. (1991) El derecho a la diferencia en Muguerza, J.; Quesada, F. Y Rodríguez, R. Ética día tras día. Madrid: Trotta. Páx. 67-78.
- Cortina, A. (1994) La ética de la sociedad civil. Madrid: Anaya.
- Cruz, M. (comp)(1998) Tolerancia o barbarie. Barcelona: Gedisa.
- Erasmo de Rotterdam (1993) Elogio de la locura. Barcelona: Altaya.
- Flecha, R. (2001) Racismo moderno y postmoderno en Europa: Enfoque dialógico y pedagogías antirracistas en Revista Española de Investigaciones Sociológicas. 94, pp 79–103
- Fromm, E. (1990) El miedo a la libertad. Buenos Aires: Paidos
- Locke, J. (1998) Carta sobre la tolerancia. Madrid: Tecnos.
- Mayoral Cortes, V. (1992) El laicismo en la sociedad actual en Claves de Razón Práctica. 19 páx. 36-40
- Moro, T. (1992) Utopía. Madrid: Tecnos
- Pérez Tapias, J.A. (1996) Claves humanistas para una educación democrática. Madrid: Alauda-Anaya
- Russell, B. (1995) ¿Por qué no soy cristiano? Barcelona: Edhasa.
- Valls, R. (1994) Sobre fundamentalismos en Claves de razón práctica. 42, páx. 40-48.
- Voltaire (1992) Tratado de la tolerancia. Barcelona: Editorial Crítica
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Artigo on line na revista de filosofía internacional (en castelán)