Saltar ao contido

Historia de Nanjing

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A Historia urbana de Nanjing, xunto a Xi'an, Luoyang e Pequín unha das Catro Antigas Grandes Capitais de China, esténdese por, polo menos, dous mil cincocentos anos.

Primeiros asentamentos

[editar | editar a fonte]

En concreto foi no 496 aC cando, na ribeira meridional do río Yangtzé xusto antes do seu delta, unha zona habitada dende o neolítico, o rei Fu Chai do estado de Wu fundou un centro da metalurxia do ferro que chamou Yecheng. De seguido, en 472 aC, o veciño estado de Yue conquista Wu e levanta un novo posto avanzado (nas inmediacións da porta sur da cidade histórica actual) que chamaron Yuecheng [1].

No 333 aC, desta vez o estado de Chu ocupa Yue e constrúe unha fortaleza nos outeiros que limitan o noroeste da presente cidade (e que daquela colgaba sobor do Yangtzé, no seu antigo curso máis oriental) chamada Jinling, Moling durante a dinastía Qin e Shitoucheng (Cidade de Pedra [2]) cos Han Occidentais. Neste período (154 aC) créase a prefectura Danyang e un centro administrativo da mesma na chaira do río Qinhuai ao sueste (137 aC, 4x4 li ou ~2x2km), que foi o primeiro asentamento propiamente urbano no lugar. A vez, enriba dun outeiro no sur do lago Xuanwu, eríxese unha nova fortaleza, Beitacheng.

Capital do sur da China

[editar | editar a fonte]

Canda o derrubamento dos Han, no 211 da nosa era, Sun Quan de Wu constrúe un pazo ao pé da fortaleza Beitacheng e ao leste da antiga Jinling-Moling [3]. Pouco despois, en 229, o reino de Wu convértese nun dos Tres Reinos que suceden aos Han no dominio do imperio. Sun Quan traslada alí a capital para o que estende unha cidade arredor do pazo (tamén de 4x4 li). Acorde coa súa representación (primeira capital da China ao sur do Yangtzé), no 247 constrúe un novo pazo e fortifica a cidade cunha empalizada de bambú. Ao sur (a carón do primitivo Yecheng) erixe un mosteiro budista. A capital recibe o nome de Jianye [4].

No 317 a cidade convértese en residencia imperial da nova dinastía Jin Oriental co nome de Jiankang e co emperador Cheng (en 330-2) empréndese un programa de reconstrución segundo o modelo de Loyang que implicará un novo pazo (o vello fora destruído nunha rebelión uns anos antes) e a ampliación da cidade ao seu arredor a 6x6'5 li. Un grande eixo norte sur (a Avenida Imperial, 5 li) leva dende o pazo e a porta sur da cidade ata o mosteiro budista (refeito a grande escala) atravesando o río Qinhuai mediante unha ponte [5][6]. Ao longo desta avenida situábanse edificios administrativos e residenciais dos dignatarios. Coa dinastía Qi Meridional (479-82) a capital arrodéase de murallas de ladrillo ou pedra.

Esa estrutura vaise manter no básico ata o final do período dos Tres Reinos e Seis Dinastías, acollendo un crecente esplendor comercial e cultural que rivalizará mesmo con Loyang coma unha das maiores cidades do mundo na época.

No ano 589 a dinastía Sui, que está a reunificar norte e sur do país, destrúe case completamente Jiankang deixándoa reducida a unha pequena vila.

Os séculos intermedios: Centro téxtil

[editar | editar a fonte]

Inda que reconstruída no final da dinastía Tang, e mesmo breve capital nun novo período de disgregación (Cinco Dinastías e Dez Reinos) do Reino de Wu (904-37) e do Reino Tang Meridional (937-75, co nome de Jinling outra vez), non pasou de seres unha cidade de provincias afamada no tempo das posteriores dinastías Song e Yuan coma centro da industria téxtil.

Dende o punto de vista urbano, a reconstrución da capital do século X foi feita ao sur da antiga Jiankang seguindo o eixo da Avenida Imperial, atravesada polo río Qinhuai e arrodeada dunha muralla e foso que engadía na punta noroeste o apéndice fortificado da vella Cidade de Pedra [7].

Capital imperial da dinastía Ming

[editar | editar a fonte]

En 1356, cunha dinastía Yuan agonizante, Zhu Yuanzhang conquista a cidade establecendo alí a súa base de operacións para o derrocamento dos gobernantes mongois. Nun decenio a poboación decuplícase (moitos refuxiados das loitas e fames doutros territorios). Finalmente, en 1368 e coma emperador Hongwu, confirma a Nanjing (Capital do Sur, denominación popular) coma capital da nova dinastía Ming.

A primeira tarefa será defensiva: A erección dunha das murallas urbanas máis longas da historia (33 km). Tomando por base a do século X, esténdea ata os peiraos do Yangtzé no noroeste (onde se levantará unha das marabillas da antigüidade, a Torre-Pagoda de Porcelana, destruída no s.XIX [8]) e ata as beiras do lago Xuanwu polo norte [9]. Ao leste crea unha nova cidade palaciana (destruída polos Qing [10]). A cidade comercial e burguesa mantíñase no lugar da Jinling Tang; a extensión do norte e noroeste contiña fundamentalmente instalacións militares. No oeste, a Montaña Púrpura Dourada, en cuxas abas se erixen os mausoleos de emperadores e altos dignatarios que gobernaron dende a capital en diferentes épocas (Sun Quan, Hongwu, o futuro presidente da república Sun Yat-sen).

Este inmenso recinto albergará a maior urbe do mundo (487.000h en 1400) ata que en 1421 a corte imperial trasládase a Pequín (Capital do Norte) [11].

Capital intermitente nos séculos XIX e XX

[editar | editar a fonte]

Nos séculos posteriores, Nanjing (agora chamada Jiangning) mantívose neses amplos límites do seu cénit [12]. Coma capital provincial na dinastía Qing e breve capital da Revolución Taiping (1853-64). Coa proclamación da República da China en 1912 foi novamente elixida capital e asemade entre 1927-37 polo Kuomintang de Chiang Kai-Chek [13].

Só na segunda metade do século XX comezou a expandirse decididamente fóra de murallas. En 1968 inaugurouse a gran ponte sobor do Yangtzé que abriu a posibilidade de urbanizar a beira norte do río [14].

Nos últimos decenios, á vez que o conxunto do país e a rexión onde está enclavada (Shanghai e o Delta do Yangtzé), Nanjing ten experimentado unha gran modernización e crecemento que a converten nunha metrópole de futuro.

  1. Esquema dos sucesivos asentamentos no soar de Nanjing[Ligazón morta]
  2. "As murallas de Jinling na cidade moderna". Arquivado dende o orixinal o 08 de xullo de 2012. Consultado o 08 de xullo de 2012. 
  3. Mapa antigo coa representación de Jianye ao leste da Cidade de Pedra (Jinling) [1][Ligazón morta]
  4. Detalle dos primeiros asentamentos ata o s.VI: A, Yecheng; B, Yuecheng; C, Jinling; D2, Danyang; E, Jianye; F1, Jiankang [2]
  5. Planta de Jiankang coa antiga fortaleza de Jinling nos outeiros do oeste [3]
  6. Outro esquema de Jiankang[Ligazón morta]
  7. Mapa antigo da capital de Wu e Tang Meridionais na época das Cinco Dinastías e Dez Reinos [4][Ligazón morta]
  8. "Perspectiva antiga da Torre de Porcelana a beira do Yangtzé". Arquivado dende o orixinal o 20 de agosto de 2014. Consultado o 21 de decembro de 2009. 
  9. Mapa antigo da capital imperial Ming[Ligazón morta]
  10. "Planta da Cidade Pacega Ming". Arquivado dende o orixinal o 09 de xullo de 2012. Consultado o 09 de xullo de 2012. 
  11. Mapa de Nanjing dentro das murallas Ming[Ligazón morta]
  12. Magnífica panorámica debuxada de Nanjing e a rexión do Delta do Yangtzé [5][Ligazón morta]
  13. Mapa de Nanjing, 1927[Ligazón morta]
  14. "Mapa de Nanjing, 2003". Arquivado dende o orixinal o 03 de decembro de 2012. Consultado o 03 de decembro de 2012.