Higinio Carracedo Ruzo
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1907  A Somoza, España |
| Morte | 28 de novembro de 1938 (30/31 anos) A Somoza, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | policía , político |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Isaura Pazos Campos |
Higinio Carracedo Ruzo, coñecido como O Sereno, nado na Somoza (A Estrada) cara a 1907 e finado na mesma parroquia o 28 de novembro de 1938, foi un policía e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Policía municipal da Estrada. Logo da folga xeral revolucionaria de 1934 foi detido xunto con Manuel Coto Chan, Manuel Vázquez Otero e Manuel Pereira Rial acusados de cortar os fíos telegráfico e telefónico a noite do 5 ao 6 de outubro, deixando incomunicada a vila da Estrada; xulgados en novembro polo Tribunal de Urxencia, excepto Manuel Pereira que foi absolto, foron condenados a un ano, catro meses e un día de prisión,[1] e en decembro foron trasladados á colonia penitenciaria do Dueso.[2] Logo do triunfo da Frente Popular en febreiro de 1936 foi indultado. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 fuxiu e agochouse, liderando a resistencia local contra o golpe franquista. Os fuxidos levaban un libro de actas no que anotaron o seu nomeamento como responsábel do comité organizador da resistencia, o Comité Popular Anti-fascista da Estrada. Para darlle caza os fascistas organizaron unha batida con 26 falanxistas e 5 gardas civís despois de descubrir que o seu pai, Antonio Carracedo, tiña agochados no cortello o concelleiro e deputado provincial Manuel Coto Chan e o tamén fuxido José Silva Rey, fillo do cego de Guimarei. Leváronos detidos, torturáronos e confesaron que Hixinio estaba oculto na súa propia casa mais non sabían onde. Foron 31 homes e tampouco o atoparon, así que, decidiron prenderlle lume á casa, obrigándoo a saír do forno que o ocultaba, cunha escopeta que lle ía recargando a súa muller, Isaura Pazos, conseguiu fuxir da casa tras ferir a dous dos falanxistas, entre eles o xefe local, Felipe Castro. Alcanzárono moi preto, xunto a un regato, e alí mesmo o mataron o 28 de novembro de 1938.[3]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou con Isaura Pazos Campos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ El Pueblo Gallego, 10-11-1934, p. 13.
- ↑ El País, 14-12-1934, p. 2.
- ↑ A preguerrilla: de cando coller as armas.