Saltar ao contido

Hermann Hirt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaHermann Hirt

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento19 de decembro de 1865 Editar o valor en Wikidata
Magdeburgo, Alemaña Editar o valor en Wikidata
Morte12 de setembro de 1936 Editar o valor en Wikidata (70 anos)
Gießen, Alemaña Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Freiburg im Breisgau
Universidade de Leipzig Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoLingüística Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Leipzig Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónlingüista, profesor universitario Editar o valor en Wikidata
EmpregadorUniversidade de Leipzig
Universidade de Giessen Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Хирт Герман)
Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)
New International Encyclopedia (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata

Hermann Hirt, nado o 19 de decembro de 1865 en Magdeburg e finado o 12 de setembro de 1936 en Gießen, foi un filólogo e indoeuropeísta alemán.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Hirt escribiu sobre a métrica alemá (Untersuchungen zur westgermanischen Verskunst, 1889), editou a Parerga de Schopenhauer (1890), e dedicouse á filoloxía indoeuropea, onde fixo estudos sobre o acento, escribindo Der indogermanische Accent (1895) e Der indogermanische Ablaut, vornehmlich in seinem Verhältnis zur Betonung (1900). Hirt, que se cenverteu en profesor da Universidade de Leipzig, fixo valiosas contribucións nos Indogermanische Forschungen de Burgmann e Streitberg, sobre a morfoloxía das desinencias de caso. In 1902, publicou Handbuch der griechischen Laut- und Formenlehre, o primeiro volume dunha serie de manuais de indoeuropeo do que foi editor. Foi o autor da Indogermanische Grammatik, publicada en sete volumes entre 1921 e 1937. Hirt fixo contribucións fundacionais ao estudo do acento e o ablaut da lingua protoindoeuropea.

  • Hirt H (1895). Der indogermanische Akzent. Strassburg:Trübner.
  • Hirt H (1900). Der indogermanische Ablaut, vornehmlich in seinem Verhältnis zur Betonung. Strassburg: Trübner.
  • Hirt H (1902). Handbuch der griechischen Laut- und Formenlehre (2nd edn., 1912). Strassburg: Trübner.
  • Hirt H (1905–1907). Die Indogermanen. Ihre Verbreitung, ihre Heimat und ihre Kultur (2 vols). Strassburg: Trübner.
  • Hirt H (1909). Etymologie der neuhochdeutschen Sprache. München: Beck (2ª ed., 1921).
  • Hirt H (1921–1937). Indogermanische Grammatik (7 vols). Heidelberg: Winter.
  • Hirt H (1931–1934). Handbuch des Urgermanischen (3 vols). Heidelberg: Winter.
  • Hirt H (1939). Hauptprobleme der indogermanischen Sprachwissenschaft. Hrsg. und bearbeitet von H. Arntz. Halle: Niemeyer.
  • Hirt H (1940). Indogermanica. Forschungen über Sprache und Geschichte Alteuropas. Halle: Niemeyer.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]