Gonçalo Martins de Abreu

Gonçalo Martins de Abreu

Biografía
Nacemento	Évreux, Francia
Morte	Portugal
Actividade
Ocupación	político

A chegada dos Abreus a Portugal é confusa, pero todos os autores son unánimes ao dicir que esta familia ten unha orixe francesa e que o seu fundador foi Gonçalo de Abreu (Gonzague d'Évreux) .

Biografía

Pedro Afonso, conde de Barcelos, no seu libro de Linaje , fala de Gonçalo Roiz (Rodrigues) de Auvreu (Abreu) que casou con D. Mencia Rodrigues. E conta a divertida historia de que o futuro sogro de Gonçalo estivo accidentalmente a pé na batalla de Porto, pediu un cabalo e Gonçalo ofreceulle o seu, coa condición de que fose o seu futuro xenro. Así, Gonçalo de Abreu formaría parte da Armada dos Gascões, unha armada francesa que foi decisiva na reconquista de Porto en 990.

Felgueiras Gayo conta unha versión máis crible dun Gonçalo Martins de Abreu descendente dos condes de Évreux en Normandía (Francia) (e de Hrolf Ganger primeiro duque de Normandía), que chegou a Portugal na época do conde Henrique de Borgoña foi compañeiro do Conde, e Mordomo. A mañá de dona Tareixa, condesa de Portugal, recibiu unha doazón dela en 1112, ano no que morreu o conde. Foi xeneral na Batalla de Arcos de Valdevez coñecida como Veiga do masacre, por morrer alí moitos casteláns, Gayo explica que fora gañada "pola industria de Gonçalo que armou unhas certas grades onde caeron os casteláns". A crónica dos godos a finais do século XII di que:

"Arrestaron a Fernando Furtado, irmán do emperador e cónsul Pôncio de Cabreira, Vermudo Peres e Varela, fillo de Fernando Joanes, irmán de Paio Curvo, e Rodrigo Fernandes, pai de Fernando Rodrigo, e Martinho Cabra, sobriño do cónsul D. Pôncio, e moitos outros que viñeron con eles ". A captura do irmán do emperador Afonso VII de León foi crucial para garantir a paz e a retirada dos casteláns. Como recompensa, o rei Afonso I de Portugal fíxolle señor de Grade (Arcos de Valdevez) onde construíu a Torre de Grade, de Lapela (Monção) (o seu fillo construíu alí a Torre de Lapela ), deulle unha granxa na parroquia de Merufe, concello de Monção, onde había un lugar chamado Grade, onde se atopaba a Torre de Abreu, co mesmo nome e honra. Tamén lle deu unha granxa na parroquia de Coucieiro, concello de Vila Verde, coñecida como Quinta do Paço ou D. Sapo. Finalmente foi señor de São Fins e do Pico de Regalados. Nesta última vila aínda hai a mansión dos Abreus, reconstruído no século XVIII, no lugar da mansión medieval.

Mansión dos Abreus, Pico de Regalados, Vila Verde

Escudo dos Abreus

Álvaro Ferreira de Vera, nas notas do Libro de Linaje do Conde de Barcelos, di que "desta familia descenden case todas as familias Titulares de Portugal e moitas de Castela". Esta familia foi durante moito tempo señores de Regalados, ata 1640 cando Pedro Gomes de Abreu "pasou a Castela na época do rei D. João IV, onde será nomeado conde de Regalados".

Lenda

Na parroquia de Couciero hai a lenda de D. Sapo, (hai outra lenda de D. Sapo similar na parroquia de Cardielos, Viana do Castelo), alcume dado a Gonçalo d'Évreux, que introduciu na súa terra o Dereito de pernada moi practicada en Francia. “A lenda conta que hai moitos anos vivía na parroquia de Coucieiro un fidalgo que gobernaba as súas terras e os que as traballaban. Representou ao rei. Estando o rei tan lonxe da vila, o fidalgo (Dom Sapo) enviou unha noticia para anunciar que durmiría con todas as noivas que pertencían ao seu dominio, despois das respectivas vodas. Se a noiva se negaba a durmir con el, recibiría unha multa por non poder pagala toda a vida; foi unha multa moi pesada! Un día, un xastre quedou encantado por unha destas noivas ... Cando se lle notificou a orde de Dom Sapo, pensou nunha forma de evitalo: presentarse ao nobre, vestido de noiva e acabalo. Se o pensou ben, mellor o fixo e coa súa arma - as tesoiras - matou a Dom Sapo. Temendo a súa morte, como represalia, foi buscar ao rei para confesar o seu crime. Chegado ao rei, o xastre dixo: - Veño pedirlle a súa maxestade que me absolva, porque alí na rexión de Regalados ... matei un sapo. O rei pensou e mirando unha confesión tan modesta, dixo: - Se mataches un sapo, perdóaselle ... O xastre volveu a respirar e continuou: - Si, pero ese sapo era o nobre da nosa terra, que quizais abusou dos privilexios, Quería durmir coa miña noiva ... O rei mirouno e dixo:

- Estás perdoado! A palabra del Rei non se remonta.

Descendencia

Só tiña un descendente, Lourenço Gonçalves de Abreu, alcalde de Lapela e señor dos outros bens que herdou do seu pai, que participou con el na batalla de Arcos de Valdevez.

Véxase tamén

ligazóns externas

• (en inglés) Xenealogía dos Abreus