Fran del Buey

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFran del Buey
Biografía
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónavogado , activista social Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua galega Editar o valor em Wikidata


Fran del Buey, nado en Santiago de Compostela, é un activista social e avogado galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

De novo foi cofundador da Asociación Xuvenil de Vite, da Asociación preSOS Galiza (xunto con Toni o Vaca, Tone e Ignacio, todos falecidos) e da Coordenadora do Barrio de Vite. Participou en proxectos como "Comisión de mozos/as contra o desemprego" (1989), actividade de traballo de base consistente na formación laboral, os dereitos e a organización horizontal. Tamén participa na refundación da Radio Kalimera, onde mantería en antena dous programas durante un longo período de tempo (Con presa e ao tolo, SOS mensaxe nunha botella). Entre 1989 e 1995 participou activamente na creación do xornal do barrio nos os ben-ditos e Curriculum Vite. O grupo laboral mudou o seu nome e pasou a denominarse Formigueiro GL, pasando a ser unha cooperativa social, realizando actividades de formación en pintura, fontanería, electricidade, persianas etc., ao tempo que se realiza formación en dereitos e outras iniciativas. No barrio tamén se desenvolven actividades de lecer e tempo libre, impulsando a creación da Asociación Ollomol xunto con amigos e veciños da infancia, con este colectivo inícianse por primeira vez no barrio actividades de lecer, campamentos, entroidos etc. Entre 1987 e 1995 colabora na Asociación Paxariños (traballo con rapazada do rural para achegala ao mar), e representa dita asociación na constitución do Consello da Xuventude de Galicia. Conta cun intenso labor como asesor xurídico e activista da asociación PreSOS Galiza, Red Superando el Sida, desde onde conseguiu o recoñecemento de dereitos para presos afectados por VIH, Nais contra a impunidade, o Colexio de Educadoras e Educadores Sociais de Galicia (CEESG), e o servizo xurídico A Sensu Contrario de Santiago de Compostela.

Desde a súa perspectiva o dereito e a educación social non teñen fronteiras definidas para actuar contra a exclusión social.

A sensu contrario nace como resposta ante a problemática primeiro social de persoas con risco de exclusión pero pouco a pouco foi abarcando máis parámetros: a problemática de xénero coa violencia contra a muller, a das persoas con problemas con discapacidade etc. fronte a un mundo perfecto que non dá cabida a aquelas persoas que non as considera capaces. A problemática das persoas que veñen doutras fronteiras, e das persoas que se senten en definitiva explotadas en todos os ámbitos. […] Moito do que facemos leva parámetros de escoita activa, de situacionismo sociolóxico, formación colaborativa e intercambio de roles. Todo isto nun contexto tan complicado como é o mundo do dereito. […] Primeiro temos as  actuacións individualizadas da  xente que trae problemas de ámbitos específicos, como poden ser problemas de discapacidades, de violencia contra a muller e despois tamén temos a nosa actuación como colectivo. Intentamos intervir e asesorar a outros colectivos e asociacións dentro do que a súa problemática. Por exemplo no mundo da discapacidade intelectual aportamos estratexias e solucións a estes colectivos para que por elas mesmas saiban tecer unha resposta.[1]

Estivo imputado en diversas accións por mor do seu activismo contra a represión policial: por abuso policial,[2] por inxurias contra a garda civil no Caso Diego Viña, que afectou a quince integrantes de Nais contra a impunidade. Ten impartido obradoiros de autodefensa xurídica e intervén a miúdo en xornadas e actos relacionados co activismo a prol das persoas presas. Tamén adoita participar no activismo social en Santiago de Compostela, como a protesta polo peche da Cociña Económica no verán, baixo o lema: “A fame non ten vacacións. A cociña económica pecha no agosto”,[3] contra o peche da Casa Encantada, onde tiñan a súa sede PreSOS Galiza e a Marcha Mundial das Mulleres.[4]

Actividades reseñables na loita carcelaria polos dereitos das persoas presas (torturas, vih sida, menores)

En representación da entidade preSOS Galiza foi a persoa asinante da Declaración de Barcelona, do proxecto europeo Challenge (Contract nº CIT1-CT-2004-506255- Proyectos de investigación y monitoreo del Sistema Penal Privación de Libertad y Derechos Humanos) en setembro de 2004.[5][6]

Foi Informador do “Estudio Fipse sobre discriminación arbitraria de las personas que viven con VIH o SIDA”, realizado polo Instituto de Dereitos Humanos Bartolomé de las Casas da Universidade Carlos III de Madrid coa colaboración de Cruz Vermella.[7]

Publicacións[editar | editar a fonte]

  • “Sida + Cárcel = Pena de muerte. ¿También ‘nunca máis’?”, Panóptico: contra la cultura carcelaria, 6, 2003, p. 43.[8]
  • “Sindicatos de prisiones en Galiza: sindicatos de clase o ¿qué clase de sindicatos?”, Panóptico: contra la cultura carcelaria, 7, 2005, p. 182.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]