Saltar ao contido

Foxo de Gauss

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Problemas sen solucionar en matemáticas:

No plano complexo, é posíbel "camiñar ata o infinito" nos enteiros de Gauss usando os primos de Gauss como pasos e facendo pasos de lonxitude limitada??

Os primos gaussianos con parte real e imaxinaria como máximo sete, mostrando porcións dun foxo gaussiano de ancho dous que separan a orixe do infinito

Na teoría dos números, o problema do foxo de Gauss pregúntase se é posíbel atopar unha secuencia infinita de números primos gaussianos distintos de tal forma que a diferenza entre números consecutivos na secuencia estea limitada. Se un imaxina que os números primos de Gauss son pedras sobresaíntes nun mar de números complexos, a cuestión é se se pode camiñar desde a orixe ata o infinito con pasos de tamaño limitado, sen mollarse. O problema foi exposto por primeira vez en 1962 por Basil Gordon (aínda que ás veces foi atribuído erróneamente a Paul Erdős) e segue sen resolverse.

Cos números primos habituais, tal sucesión é imposíbel: o teorema dos números primos implica que hai lagoas arbitrariamente grandes na secuencia de números primos.

Pódese definir mediante unha partición dos primos en dous subconxuntos e a súa anchura é a distancia entre o par máis próximo que ten un elemento en cada subconxunto. Así, o problema dos foxos de Gauss pódese formular dunha forma diferente pero equivalente: hai un límite finito nos anchos dos foxos que teñen un número finito de primos no lado da orixe? [1]

Con cálculos computacionais viuse que a orixe está separada do infinito por un foxo de ancho 6 (como mínimo), que mellora o límite anterior de Gethner, Wagon e Wick que era [2] Sábese que, para calquera número positivo k, existen números primos gaussianos cuxo veciño máis próximo está a distancia k ou maior, por tanto existen foxos de ancho arbitrariamente grande, mais estes foxos poden non estar necesariamente no camiño de saltos mínimos desde a orixe ao infinito.[1]

Extensións a outros aneis

[editar | editar a fonte]

O mesmo problema pódese formular para os enteiros e os primos de Eisenstein que son números da forma .

Os cuaternións con todos os compoñentes enteiros chámanse enteiros de Lipschitz. Entón, imos os números primos sobre este anel son os primos de Lipschitz. Un enteiro de Lipschitz só é un primo de Lipschitz se a súa norma é primo. Por tanto podemos propor o mesmo problema sobre este anel en .[3]

  1. 1,0 1,1 Gethner, Ellen; Wagon, Stan; Wick, Brian (1998). A stroll through the Gaussian primes. The American Mathematical Monthly 105. pp. 327–337. JSTOR 2589708. MR 1614871. Zbl 0946.11002. doi:10.2307/2589708. Gethner, Ellen; Wagon, Stan; Wick, Brian (1998), "A stroll through the Gaussian primes", The American Mathematical Monthly, 105 (4): 327–337, doi:10.2307/2589708, JSTOR 2589708, MR 1614871, Zbl 0946.11002
  2. Nobuyuki, Tsuchimura (2005). "Computational results for Gaussian moat problem" (PDF). IEICE Transactions on Fundamentals of Electronics, Communications and Computer Science 88: 1267–1273. doi:10.1093/ietfec/e88-a.5.1267. .
  3. "Gaussian moat problem". The Gaussian moat problem and its extension to other rings in C, H and O. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]