Saltar ao contido

Fosfatase ácida

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Fosfatase ácida
Identificadores
Número EC 3.1.3.2
Número CAS 9001-77-8
Bases de datos
IntEnz vista de IntEnz
BRENDA entrada de BRENDA
ExPASy vista de NiceZyme
KEGG entrada de KEGG
MetaCyc vía metabólica
PRIAM perfil
Estruturas PDB RCSB PDB PDBe PDBj PDBsum

A fosfatase ácida (EC 3.1.3.2, denominadas cos nomes fosfomonoesterase ácida, fosfomonoesterase, glicerofosfatase, monofosfatase ácida, fosfohidrolase ácida, fosfomonoéster hidrolase ácida, uteroferrina, nucleósido difosfato fosfatase ácida, monoéster ortofosfórico fosfohidrolase (óptimo ácido)) é un encima do tipo das fosfatases, utilizado para quitar grupos fosforilo unidos a outras moléculas durante a dixestión intracelular. Pode ser clasificada como unha fosfomonoesterase. A fosfatase ácida almacénase nos lisosomas e funciona cando estes se fusionan con endosomas, os cales durante o seu funcionamento están acidificados; polo que o encima ten un pH óptimo ácido.[1] Este encima está presente en moitas especies de animais, plantas e microorganismos.[2]

Atópanse diferentes formas de fosfatase ácida en distintos órganos, e os seus niveis no plasma utilízanse para avaliar o éxito do tratamento cirúrxico do candro de próstata e no pasado para o seu diagnóstico.[1]

Rangos de referencia para análises de sangue, nos que se indican as fosfatases ácidas en vermello á esquerda.

A fosfatase ácida cataliza as seguintes reaccións a un pH óptimo ácido (inferior a 7):

Monoéster ortofosfórico + H2O → alcohol + H3PO4

Os encimas fosfatases on tamén utilizados polos microorganismos que viven no solo para acceder os nutrientes que teñen fosfatos unidos a compostos orgánicos. Pode utilizarse unha proba para medir as taxas de actividade destes encimas para estimar a demanda biolóxica de fosfatos no solo.

Certas bacterias como Nocardia asteroides, poden degradar este encima cando están no interior de macrófagos murinos e utilizalo como fonte de carbono, o que potencia o seu crecemento.[3]

Fosfatases ácidas óseas

[editar | editar a fonte]

A fosfatase ácida resistente ao tartarato pode utilizarse como marcador biolóxico da función dos osteoclastos durante o proceso de resorción ósea.[4]

Os seguintes xenes codifican os compoñentes polipeptídicos para varios isoencimas de fosfatase ácida.

  1. 1,0 1,1 Henneberry, M.O.; Engel, G.; Grayhack, J.T. (outubro de 1979). "Acid phosphatase". The Urologic clinics of North America (en inglés) 6 (3): 629–41. Consultado o 11 May 2015. 
  2. Bull, H.; Murray, P.G.; Thomas, D.; Fraser, A.M.; Nelson, P.N. (abril de 2002). "Acid phosphatases". Molecular Pathology (en inglés) 55 (2): 65–72. Consultado o 11 de maio de 2015. 
  3. L Beaman, M Paliescheskey, e B L Beaman. Acid phosphatase stimulation of the growth of Nocardia asteroides and its possible relationship to the modification of lysosomal enzymes in macrophages. Infection and Immunity. 1988 Jun; 56(6): 1652–1654. PMCID: PMC259451 [1]
  4. Minkin, Cedrick (1982). "Bone Acid Phosphatase: Tartrate-resistant Acid Phosphatase as a Marker of Osteoclast Function". Calcified Tissue International (en inglés) 34: 285–290. Consultado o 11 de maio de 2015. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]