Firn

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Toma de mostras na superficie dun glaciar. A densidade do firn aumenta a medida que se descende das capas de neve superficial cara ao xeo glacial azul.
Campo de firn na superficie do Säuleck, Hohe Tauern.

Firn ou neve firn (do dialecto suízo-alemán: 'do ano pasado') é unha neve parcialmente compactada, un tipo de neve que quedou de invernos pasados e recristalizou ata formar unha substancia máis densa que a neve fresca. É xeo que se encontra nun estado intermedio entre a neve e o xeo glacial. O firn ten o aspecto do azucre húmido, posúe unha dureza que fai que sexa moi difícil de traballar cunha pa. En xeral, a súa densidade está entre 0,4 g/cm³ e 0,83 g/cm³,[1] e a miúdo pode encontrarse debaixo da neve que se acumula no circo dun glaciar.

As folerpas de neve que caen quedan comprimidas polo peso da masa de neve que caeu posteriormente e as cubriu. Os cristais individuais que posúen unha temperatura próxima á de fusión son semilíquidos, permitindo que se deslicen sobre os seus planos cristalinos e enchan os espazos entre eles, aumentando así a densidade do xeo. Onde os cristais se tocan estes quedan pegados entre si, empurrando o aire cara á superficie ou atrapándoo en burbullas.

Durante os meses de verán, a metamorfose dos cristais pode ocorrir máis rapidamente debido ao percolado da auga entre os cristais. Cara ao final do verán o resultado é que se formou firn.

A altitude mínima á cal se acumula firn nun glaciar chámase límite do firn, liña do firn ou liña de neve.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Cuffey and Paterson (2010), The Physics of Glaciers 4th Edition

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]