Filipe I de Borgoña
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 5 de agosto de 1346 Rouvres-en-Plaine, Francia |
| Morte | 21 de novembro de 1361 (15 anos) Rouvres-en-Plaine, Francia |
| Causa da morte | peste |
| Lugar de sepultura | Abadia de Cister (pt)  |
| Relixión | Catolicismo |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Duque de Borgoña (1349–1361) Conde de Boulogne Count of Auvergne (en) Conde de Borgoña |
| Familia | Casa de Borgoña |
| Cónxuxe | Margarida III de Flandres (1356 (Gregoriano)–) |
| Pais | Filipe de Borgoña e Joana I, Condessa de Auvérnia |
| Irmáns | Joan of Burgundy |
.svg) | |
  | |
Filipe I, chamado tamén Filipe de Rouvre, nado en Rouvres-en-Plaine, Dijon no ano 1346 e finado no Castelo de Rouvre o 21 de novembro de 1361, foi conde e logo duque de Borgoña até a súa morte.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Foi o único fillo de Filipe (1323-1346), herdeiro do condado de Borgoña, e de Xoana I de Auvernia. Foi o sucesor do seu avó Odón (1295-1350) ao tres anos de idade. O seu pai era o unixénito do duque Odón IV de Borgoña e de Xoana III de Borgoña, condesa de Borgoña e Artois.
Durante a menor idade de Felipe gobernou nos seus Estados Xoán, duque de Normandía, segundo esposo da súa nai, Xoana de Auvergne, e máis tarde rei de Francia. Despois da derrota de Poitiers (1356), Xoana encargouse da tutela, que durou até a súa morte (1360). Filipe, que xa dera mostra de gran madurez de xuízo, foi declarado entón maior de idade.
Ao asumir a súa posición Filipe dominaba unha parte importante de Europa. Ademais do ducado de Borgoña mesmo e das terras de Auvernia e Boulogne adquiridas a través da súa nai, así como a herdanza da súa avoa dos condados de Artois e Borgoña (provincias do Franco Condado)(terras que o directamente gobernaba, no seu propio dereito), o matrimonio desde 1355[1] con Margarida III de Flandres, herdeira do condado de Flandres, trouxo consigo a promesa da futura tenencia dos estados de Flandres, Nevers, e Rethel, Brabante e Limburgo.[2]
Con todo, Filipe contraeu a peste[3] e morreu en 1361 ben por mor desta enfermidade ou por un accidente montando a cabalo,[4] antes de que puidese consumar a unión con Margarida (á súa morte, tiña 15 anos de idade). Sen fillos, irmáns, ou curmáns, as súas terras foron divididas entre o rei Xoán II de Francia e Xoán de Boulogne, un tío e a súa tía Margarida I de Borgoña.
Xoán de Boulogne e Auvernia, un tío avó materno, herdou Boulogne e Auvernia, propiedades que Filipe herdou da súa nai Xoana.
Margarida I de Borgoña, condesa viúva de Flandres e tía de Filipe, herdou Artois e o Condado Palatino de Borgoña, como a seguinte na liña sucesoria, xa que era a irmá máis nova da avoa paterna de Filipe, Xoana, ambas as fillas de Xoana II de Borgoña, condesa de Artois, Borgoña e raíña de Francia polo seu matrimonio co rei Filipe V de Francia.
Morte e sucesión
[editar | editar a fonte]En 1361 aos 15 anos de idade, Filipe morreu. Discútese se foi por mor da peste bubónica[5] ou polas feridas causadas por un accidente montando a cabalo,[4] antes de que puidera consumar o seu matrimonio con Margarida. Coa súa morte, o rei Xoán II de Francia reclamou o ducado de Borgoña para Francia,[4] nomeando ao seu fillo máis novo, Filipe o Calvo tenente-xeneral o 27 de xuño de 1363 e duque de Borgoña en xuño de 1364.[6]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Wim Blockmans and Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries Under Burgundian Rule, 1369-1530, transl. Elizabeth Fackelman, ed. Edward Peters, (University of Pennsylvania Press, 1999), 13.
- ↑ Petit, E. Histoire des ducs de Bourgogne de la race capétienne tomo IX. p. 249.
- ↑ Castles and Town Residences of Philip the Bold, Duke of Burgundy (1364-1404), Patrick M. De Winter, Artibus et Historiae, Vol. 4, No. 8 (1983), 95.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 W. Mark Ormrod, Edward III, (Yale University Press, 2011), 417.
- ↑ Castles and Town Residences of Philip the Bold, Duke of Burgundy (1364-1404), Patrick M. De Winter, Artibus et Historiae, Vol. 4, No. 8 (1983), 95.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Bold: The Formation of the Burgundian State, Vol. 1, (The Boydell Press, 2005), 152.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Filipe I de Borgoña  |
