ExoMars Trace Gas Orbiter
| ExoMars Trace Gas Orbiter / Trace Gas Orbiter / Trace Gas Orbiter / ExoMars 2016 | |
|---|---|
 Representación artística de TGO | |
| Tipo | Científico |
| Organización | ESA |
| Contratistas principais | Thales Alenia |
| Data de lanzamento | 14 de marzo de 2016[1][2][3] |
| Foguete portador | Proton M Briz-M[2][4] |
| Sitio de lanzamento | Cosmódromo de Baikonur[2][4][5] |
| Obxectivo da misión | Estudo de Marte.[2][4][5] |
| NSSDC ID | 2016-017A |
| Masa | 3732 kg[4][2] |
| Potencia | 2 kW[4][2] |
ExoMars Trace Gas Orbiter ou TGO, tamén coñecida como ExoMars 2016, é unha sonda espacial da ESA lanzado o 14 de marzo de 2016 a bordo dun foguete Proton M Briz-M desde o Cosmódromo de Baikonur cara Marte.[1][2][4][5]
Características
[editar | editar a fonte]TGO é a primeira sonda do programa ExoMars da Axencia Espacial Europea, deseñado para buscar rastros de vida presente ou pasada en Marte.[1][2][4][5]
A misión de TGO é caracterizar a atmosfera marciana en busca de gases trazada como o metano, que poden ser indicio de actividade biolóxica. Debe servir tamén como enlace para un futuro explorador de superficie europeo. A nave ten unha masa ao lanzamento de 3732 kg (sen contar o módulo de aterraxe de proba Schiaparelli) e ten forma aproximada de caixa de 3,2 x 2,0 x 2,0 metros con dous paneis solares cunha envergadura de 17,5 m que producen ata 2 kW de potencia, alimentando baterías de ión litio cunha capacidade de 5,1 kWh. A propulsión corre a cargo de dun motor principal bipropelente de 424 N de impulso. As comunicacións teñen lugar mediante un sistema en banda X de 65 W de potencia e unha antena de prato de 2,2 m de diámetro, con tres antenas de baixa ganancia. As comunicacións coa superficie marciana teñen lugar mediante o transceptor UHF do sistema Electra e unha antena de hélice.[1][2][4][5]
A nave chegou a Marte en outubro de 2016, tras sete meses de viaxe. Tres días antes da chegada soltou o módulo Schiaparelli para a súa entrada atmosférica. Tras varias manobras, incluíndo unha fase de aerofreado, TGO quedou na súa órbita científica de 400 km de altura en abril de 2018.[1][2][4][5]
Instrumentos
[editar | editar a fonte]ExoMars TGO leva os seguintes instrumentos a bordo, totalizando 112 kg de material científico:[1][2][4][5]
- Mars Atmospheric Trace Molecule Occultation Spectrometer (MATMOS), un espectrómetro infravermello para detectar concentracións moi baixas de moléculas na atmosfera.
- Espectrómetro de nadir de alta resolución por ocultación solar (SOIR/NOMAD), outro espectrómetro infravermello, este para detectar sustancias traza na atmosfera e cartografar a súa posición na superficie.
- ExoMars Climate Sounder (EMCS), un radiómetro infravermello para facer medicións glbais diarias do po, vapor de auga e especies químicas na atmosfera para axudar na análise dos datos dos espectrómetros.
- High-resolution Stereo Color Imager (HiSCI), unha cámara estéreo en catro colores e unha resolución de 2 metros.
- Mars Atmospheric Global Imaging Experiment (MAGIE), unha cámara multiespectral gran angular para obter imaxes globais e contextualizar os datos do resto de instrumentos.
Módulo Schiaparelli
[editar | editar a fonte]Xunto con TGO voou o módulo demostrador de entrada descenso e aterraxe (Entry, Descent and landing demonstrator Module, EDM) Schiaparelli para probar técnicas de entrada e aterraxe suaves na superficie marciana. O módulo, construído en colaboración con Roskosmos e de 600 kg de masa, estrelouse contra a superficie a causa dunha anomalía no software que fixo crer ao módulo que estaba próximo a terra cando faltaban case 4 km, liberándose do paracaídas e activando os motores de aterraxe. Durante 3,7 km o módulo foi en caída libre ata o impacto co solo.[1][2][4][5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 N2YO (2024). Real Time Satellite Tracking, ed. "EXOMARS" (en inglés). Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 NASA (28 de outubro de 2022). "ExoMars 2016" (en inglés). Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ "Letter dated 20 September 2017 from the Legal Services Department of the European Space Agency addressed to the Secretary-General" (PDF) (17-07643 (E)). 27 de outubro de 2017: 4. Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 Gunter Dirk Krebs (2024). Gunter's Space Page, ed. "TGO (ExoMars 2016) / EDM (Schiaparelli)" (en inglés). Consultado o 28 de xullo de 2024.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Mark Wade (2024). "TGO" (en inglés). Consultado o 28 de xullo de 2024.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: ExoMars Trace Gas Orbiter  |
