Foedus: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 4 de decembro de 2005 ás 17:15

Foedus

Foedus é o nome que recibe o pacto que estabelecía o Imperio Romano con diversos pobos e con diferentes fins. Normalmente eran de tipo político e militar dandose axuda mutua a cambio de algunha garantía.

No caso concreto dos vándalos, alanos e suevos, que cruzaran os pasos pireinaicos no outono do 409 e se dedicaran á depredación sistemática dos territorios, observándose o debilitamento do Imperio tan profundo que deixaba campo aberto á libre actuación dos pobos xérmanicos. Progresaba así o proceso que os convertería na forza de facto no marco dos territorios que ocupaban.

Parece bastante seguro que o foedus se estableceu co momentáneo dominador da situación naquel momento na Hispania, Flavio Constancio e para ambas as partes o tratado era do mais conveniente. Desde o punto de vista xérmanico porque o bandoleirismo non era forma de vida posibel a longo prazo, a non ser que trocasen de territorio continuamente coma até agora fixeran e continuarian a facer os vandalos. E desde o punto de vista de Flavio Constancio porque garantia a estabilidade, aínda que fora dun xeito provisional, na Hispania e poderia atender os asuntos que reclamaban a sua presenza na Italia e facer fronte á sublevación da Galia que estaba o ocorrer naqueles intres.

Estas circunstancias explican o porque o representante romano non se amosase excesivamente esixente á hora de repartir as terras dos seus asentamentos e non obrigandoos á contrapartida habitual nos foedus, que era a axuda militar ao Imperio en caso de guerra. A única esixencia foi que deixasen libre a provincia Tarraconense, que se debe entender como un intento de afastar os xérmanicos do Mediterráneo, derradeiro reduto a unidade romana. A cambio disto e, como base do seu asentamento, concedíaselle aos bárbaros o territorio das restante provincias da Hispania.

Por mutuo acordo procederon estes ao reparto, mediante sorteo, de tres lotes equivalentes entre tres grupos de poboación numericamente equilibrados. Aos alanos correspondeu a Cartaxinense e a Lusitania, a rexión mais ampla, pero tamén a mais pobre. Os vándalos silingos asentáronse na Bética, territorio mais reducido pero máis rico. Por fin, ao conxunto formado por vandalos asdingos e suevos foilles adxudicada a provincia da Gallaecia.

Suevos e vándalos asdingos repartironse a provincia, que tras a reorganización de Diocleciano, comprendía a actual Galiza até o Douro, e, cara o leste, boa parte da meseta norte. A división faise seguindo os meridianos actuais, correspondendolles aos vándalos a meseta e terras chás, mentres que os suevos ocuparon os límites do Mazizo Galaico até o mar,pero non ocuparon toda a sua extensión, xa que eran un pobo cun número moi limitado de individuos, e segundo as fontes, estabelecéronse na sua maior parte no Convento Xurídico Bracarense, isto é, centrandose en Braga, as terras que abranguen entre o Miño e o Douro cara o océano.

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
 == Foedus ==
-Chamase Foedus ao pacto que estabrecia o Imperio Romano con diversos pobos e con diferentes fins.Normalmente eran de tipo politico e militar dandose axuda mutua a cambio de algunha garantia.
+'''Foedus''' é o nome que recibe o pacto que estabelecía o [[Imperio Romano]] con diversos pobos e con diferentes fins. Normalmente eran de tipo político e militar dandose axuda mutua a cambio de algunha garantía.
-No caso concreto dos vandalos,alanos e suevos, que habian cruzado os pasos pireinaicos no outono do 409 e habianse adicado a depredación sistematica dos territorios, xa o debeletamento do Imperio era tan profundo que deixaba campo aberto a libre actuación dos pobos xérmanicos. Progresaba asi o proceso que os convertiria na forza de ''facto'' no marco dos territorios que ocupaban
+No caso concreto dos [[vándalo]]s, [[alano]]s e [[suevo]]s, que cruzaran os pasos pireinaicos no outono do 409 e se dedicaran á depredación sistemática dos territorios, observándose o debilitamento do Imperio  tan profundo que deixaba campo aberto á libre actuación dos pobos xérmanicos. Progresaba así o proceso que os convertería na forza de ''facto'' no marco dos territorios que ocupaban.
-Parece bastante seguro que o ''foedus'' estableceuse co momentaneo domiñador da situación naquel intre na Hispania, Flavio Constancio e para ambas partes o tratado era do mais convinte.Dende o punto de vista xérmanico porque o bandolerismo non era forma de vida posibel a longo prazo, a non ser que trocasen de territorio continuamente coma ate agora fixeran e continuarian a facer os vandalos. E dende o punto de vista de Flavio Constancio porque garantia a estabilidade,ainda que fora dun xeito provisional,na Hispania e poderia atender os asuntos que reclamaban a sua presenza na Italia e facer fronte a sublevación da Galia que estaba o ocurrir naqueles intres.
+Parece bastante seguro que o ''foedus'' se estableceu co momentáneo dominador da situación naquel momento na [[Hispania]], [[Flavio Constancio]] e para ambas as partes o tratado era do mais conveniente. Desde o punto de vista xérmanico porque o bandoleirismo non era forma de vida posibel a longo prazo, a non ser que trocasen de territorio continuamente coma até agora fixeran e continuarian a facer os vandalos. E desde o punto de vista de Flavio Constancio porque garantia a estabilidade, aínda que fora dun xeito provisional, na Hispania e poderia atender os asuntos que reclamaban a sua presenza na [[Italia]] e facer fronte á sublevación da [[Galia]] que estaba o ocorrer naqueles intres.
-Estas circunstancias explican o porque o representante romano non se amosase excesivamente esixente a hora de repartir as terras dos seus asentamentos e non obrigandoos a contrapartida habitual nos ''foedus'', que era a axuda militar o Imperio en caso de guerra. A unica esixencia foi que deixasen libre a provincia Tarraconense, que se debe entender como un intento de alonxar os xérmanicos do Mediterráneo, derradeiro reduto a unidade romana. A cambio disto e, como base do seu asentamento, concediaselle aos barbaros o territorio das restante provincias de Hispania.
+Estas circunstancias explican o porque o representante romano non se amosase excesivamente esixente á hora de repartir as terras dos seus asentamentos e non obrigandoos á contrapartida habitual nos ''foedus'', que era a axuda militar ao Imperio en caso de guerra. A única esixencia foi que deixasen libre a provincia [[Tarraconense]], que se debe entender como un intento de afastar os xérmanicos do [[Mediterráneo]], derradeiro reduto a unidade romana. A cambio disto e, como base do seu asentamento, concedíaselle aos bárbaros o territorio das restante provincias da [[Hispania]].
-Por mutuo acordo procederon estes ao reparto, mediante sorteo, de tres lotes equivalentes entre tres grupos de poboación numericamente equilibrados. Os alanos correspondeu a Cartaxinense e a Lusitania, rexión, a mais ampla, pero tamén a mais probe. Os vandalos silingos asentaronse na Bética, territorio mais reducido pero mais rico. Por fin, ao conxunto formado por vandalos asdingos e suevos foilles adxudicada a provincia de Gallaecia.
+Por mutuo acordo procederon estes ao reparto, mediante sorteo, de tres lotes equivalentes entre tres grupos de poboación numericamente equilibrados. Aos [[alano]]s correspondeu a [[Cartaxinense]] e a [[Lusitania]], a rexión mais ampla, pero tamén a mais pobre. Os vándalos silingos asentáronse na [[Bética]], territorio mais reducido pero máis rico. Por fin, ao conxunto formado por vandalos asdingos e suevos foilles adxudicada a provincia da [[Gallaecia]].
-Suevos e vándalos asdingos repartironse a provincia, que trala reorgaización de Diocleciano, comprendia a actual Galiza até o Douro, e, cara o leste, boa parte da meseta norde. A división faise seguindo os meridianos atuales, correspondendo os vandalos a meseta e terras chairas, mentras que os suevos ocuparon os limites do Mazizo Galaico ate o mar,pero non ocuparon toda a sua extensión, xa que eran un pobo cun numero moi limitado de individuos, e según as fontes, estabreceronse na sua maior parte no Convento Xuridico Bracarense, esto é, centrandose en Braga, as terras que abranguen entre o Miño e o Douro cara o oceano.
+Suevos e vándalos asdingos repartironse a provincia, que tras a reorganización de [[Diocleciano]], comprendía a actual [[Galiza]] até o [[río Douro|Douro]], e, cara o leste, boa parte da meseta norte. A división faise seguindo os meridianos actuais, correspondendolles aos vándalos a meseta e terras chás, mentres que os suevos ocuparon os límites do Mazizo Galaico até o mar,pero non ocuparon toda a sua extensión, xa que eran un pobo cun número moi limitado de individuos, e segundo as fontes, estabelecéronse na sua maior parte no Convento Xurídico Bracarense, isto é, centrandose en [[Braga]], as terras que abranguen entre o [[río Miño|Miño]] e o Douro cara o océano.