Illa Richards: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 11 de xullo de 2019 ás 08:50

A illa Richards é unha illa deshabitada do ártico canadense localizada en augas do mar de Beaufort, pertencente aos Territorios do Noroeste, Canadá.

Xeografía

Illa Richards está localizada moi próxima á fronteira occidental con Alasca, no delta do río Mackenzie, sendo a maior illa do esteiro. Está separada de terra, no seu extremo oriental, pola canle principal do Mackenzie e a canle Reindeer é o seu límite occidental.^[1]

Ten unha superficie de 2.165 km², sendo, por tamaño, a 35ª do Canadá e a 196ª do mundo. É unha illa moi baixa, de tipo estuarino, atravesada por pequenas canles, zonas húmidas e centos de pequenos lagos e lagoas (cunha media de 33 ha de tamaño). Ten unha lonxitude duns 85 km en dirección E-W e uns 40–50 km de anchura, aínda que é difícil precisar os seus límites. A súa costa norte está exposta ás augas do mar de Beaufort, un dos mares do océano Ártico.

Unha cuarta parte da illa está cuberta de auga, unha complexa rede de canles e lagos entrelazados divididos polas canles maiores do delta. as correntes. Moitos dos lagos son formacións termocársticas, depresións formadas pola fusión parcial do permafrost subxacente recheas de auga.

Na zona hai importantes xacementos de petróleo e gas. Foi chamada así polo naturalista John Richardson en 1826 na honra do Gobernador do Banco de Inglaterra, John Baker Richards.^[2]

Notas

↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 23 de decembro de 2010. Consultado o 23 de decembro de 2010.
↑ Franklin, John (1828). Narrative of a second expedition to the shores of the Polar sea in the years 1825, 1826 and 1827, by John Franklin,... including an account of the progress of a detachment to the Eastward, by John Richardson. London: J. Murray.

Véxase tamén

Outros artigos

Illas Árticas do Canadá

Ligazóns externas

[1] "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 23 de decembro de 2010. Consultado o 23 de decembro de 2010.

[Franklin1828-2] Franklin, John (1828). Narrative of a second expedition to the shores of the Polar sea in the years 1825, 1826 and 1827, by John Franklin,... including an account of the progress of a detachment to the Eastward, by John Richardson. London: J. Murray.

[1]

[2]

@@ Liña 40: / Liña 40: @@
 Illa Richards está localizada moi próxima á fronteira occidental con [[Alasca]], no delta do [[río Mackenzie]], sendo a maior illa do esteiro. Está separada de terra, no seu extremo oriental, pola canle principal do Mackenzie e a canle Reindeer é o seu límite occidental.<ref>{{Cita web |url=http://www.oceandots.com/arctic/canada/richards.php |título=Copia arquivada |data-acceso=23 de decembro de 2010 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20101223015139/http://www.oceandots.com/arctic/canada/richards.php# |dataarquivo=23 de decembro de 2010 |urlmorta= }}</ref>
-Ten unha superficie de 2.165&nbsp;km², sendo, por tamaño, a 35ª do Canadá e a 196ª do mundo. É unha illa moi baixa, de tipo estuarino, atravesada por pequenas canles, humedais e centos de pequenos lagos e lagoas (cunha media de 33 ha de tamaño). Ten unha lonxitude duns 85&nbsp;km en dirección E-W e uns 40–50&nbsp;km de anchura, aínda que é difícil precisar os seus límites. A súa costa norte está exposta ás augas do [[mar de Beaufort]], un dos mares do [[océano Ártico]].
+Ten unha superficie de 2.165&nbsp;km², sendo, por tamaño, a 35ª do Canadá e a 196ª do mundo. É unha illa moi baixa, de tipo estuarino, atravesada por pequenas canles, zonas húmidas e centos de pequenos lagos e lagoas (cunha media de 33 ha de tamaño). Ten unha lonxitude duns 85&nbsp;km en dirección E-W e uns 40–50&nbsp;km de anchura, aínda que é difícil precisar os seus límites. A súa costa norte está exposta ás augas do [[mar de Beaufort]], un dos mares do [[océano Ártico]].
 Unha cuarta parte da illa está cuberta de auga, unha complexa rede de canles e lagos entrelazados divididos polas canles maiores do delta. as correntes. Moitos dos lagos son formacións termocársticas, depresións formadas pola fusión parcial do permafrost subxacente recheas de auga.