Doríforo: Diferenzas entre revisións
ortografía |
engado referencia e bibliografía |
||
| Liña 18: | Liña 18: | ||
== Descrición == |
== Descrición == |
||
Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta unha lanza ou xavelina na man esquerda. Considérase que Policleto realizou esta obra como ilustración dun libro escrito por el titulado [[Canon (arte)|Canon]] (modelo en grego)<ref>{{Cita libro|título=Escultura Barroca Española. Entre el Barroco y el siglo XXI|apelidos=Fernández Paradas|nome=Antonio|editorial=Exlibric|ano=2016|ISBN=9788416110797|volume=Vol.1|formato=EPUB - DRM|ref=}}</ref> no que se refería á simetría e as proporcións. O libro expresaba o arquetipo ou modelo perfecto, polo seu estudio matemático das [[proporcións]] ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza<ref> |
Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta unha lanza ou xavelina na man esquerda. Considérase que Policleto realizou esta obra como ilustración dun libro escrito por el titulado [[Canon (arte)|Canon]] (modelo en grego)<ref>{{Cita libro|título=Escultura Barroca Española. Entre el Barroco y el siglo XXI|apelidos=Fernández Paradas|nome=Antonio|editorial=Exlibric|ano=2016|ISBN=9788416110797|volume=Vol.1|formato=EPUB - DRM|ref=}}</ref> no que se refería á simetría e as proporcións. O libro expresaba o arquetipo ou modelo perfecto, polo seu estudio matemático das [[proporcións]] ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza,<ref>Lajo (2001), p. 65</ref> a cal se dividía en tres partes iguais: fronte, nariz, e distancia entre nariz e queixo; o pé era tres veces a lonxitude da palma da man; a perna, do pé ao xeonllo, era seis veces a lonxitude da palma da man etc. |
||
O corpo é concibido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no bordo dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren [[Volume (magnitude)|volume]]. Outra achega importante do Doríforo é a posición da figura, pois [[Policleto]] acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o [[contraposto]], que lle dá efecto de [[profundidade]]. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia. |
O corpo é concibido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no bordo dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren [[Volume (magnitude)|volume]]. Outra achega importante do Doríforo é a posición da figura, pois [[Policleto]] acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o [[contraposto]], que lle dá efecto de [[profundidade]]. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia. |
||
| Liña 24: | Liña 24: | ||
O [[realismo]] na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Non obstante, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío. |
O [[realismo]] na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Non obstante, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío. |
||
O Doríforo exerceu moita influencia na estatuaria grecorromana, pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior [[escultura]] moderna, xa a partir do |
O Doríforo exerceu moita influencia na estatuaria grecorromana,por exemplo no [[Augusto de prima porta]],<ref>Vidal (2007), p. 109</ref> pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior [[escultura]] moderna, xa a partir do século XV. |
||
== Notas == |
== Notas == |
||
{{Listaref}} |
{{Listaref}} |
||
== Véxase tamén == |
== Véxase tamén == |
||
=== Bibliografía === |
|||
* {{Cita libro|título=Léxico de Arte|apelidos=Lajo|nome=Rosina|editorial=Akal|ano=2001|ISBN=84-460-0924-2|edición=4ª|lugar=Madrid|ref=}} |
|||
* {{Cita libro|título=Retratos de la Antigüedad Romana y la Primera Cristiandad|apelidos=Vidal Guzmán|nome=Gerardo|editorial=Rialp|ano=2007|ISBN=978-84-321-3634-4|lugar=Madrid|ref=}} |
|||
{{Commonscat|Doryphoros}} |
{{Commonscat|Doryphoros}} |
||
=== Outros artigos === |
=== Outros artigos === |
||
Revisión como estaba o 24 de outubro de 2018 ás 10:34
| Doríforo | |
|---|---|
 | |
| Artista | Policleto |
| Data | 450 a.C-440 a.C |
| Técnica | talla |
| Movemento | Arte grega, período clásico. |
| Dimensións | 212 cm × cm |
| Localización | Museo Arqueolóxico Nacional. (Nápoles) |
O Doríforo (en grego δορυφόρος, Doryphóros, "o portador de lanza") é unha estatua, orixinalmente de bronce, atribuída ao escultor grego Policleto realizada, probablemente entre o 450a.C e o 440 a.C. Unha copia romana de mármore de 2.12 metros atópase no Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles, Italia
Descrición
Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta unha lanza ou xavelina na man esquerda. Considérase que Policleto realizou esta obra como ilustración dun libro escrito por el titulado Canon (modelo en grego)[1] no que se refería á simetría e as proporcións. O libro expresaba o arquetipo ou modelo perfecto, polo seu estudio matemático das proporcións ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza,[2] a cal se dividía en tres partes iguais: fronte, nariz, e distancia entre nariz e queixo; o pé era tres veces a lonxitude da palma da man; a perna, do pé ao xeonllo, era seis veces a lonxitude da palma da man etc.
O corpo é concibido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no bordo dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren volume. Outra achega importante do Doríforo é a posición da figura, pois Policleto acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o contraposto, que lle dá efecto de profundidade. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia.
O realismo na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Non obstante, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío.
O Doríforo exerceu moita influencia na estatuaria grecorromana,por exemplo no Augusto de prima porta,[3] pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior escultura moderna, xa a partir do século XV.
Notas
- ↑ Fernández Paradas, Antonio (2016). Escultura Barroca Española. Entre el Barroco y el siglo XXI (EPUB - DRM). Vol.1. Exlibric. ISBN 9788416110797.
- ↑ Lajo (2001), p. 65
- ↑ Vidal (2007), p. 109
Véxase tamén
Bibliografía
- Lajo, Rosina (2001). Léxico de Arte (4ª ed.). Madrid: Akal. ISBN 84-460-0924-2.
- Vidal Guzmán, Gerardo (2007). Retratos de la Antigüedad Romana y la Primera Cristiandad. Madrid: Rialp. ISBN 978-84-321-3634-4.
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Doríforo |
