Manuel Domínguez Benavides: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m →‎Traxectoria: arranxiño
Xas (conversa | contribucións)
m completo info e referencias
Liña 2: Liña 2:


== Traxectoria ==
== Traxectoria ==
Fillo do médico de [[Ponteareas]] [[Manuel Domínguez Sánchez]]. Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos non foi impedimento para exercer como xornalista, redactor do popular semanario ''[[La Estampa]]'' e novelista de éxito. Con 26 anos gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en [[1922]]. Tamén escribiu unha comedia coa que obtivo en [[1928]] o segundo premio nun concurso do ''[[ABC (xornal)|ABC]]''.
Fillo do médico de [[Ponteareas]] [[Manuel Domínguez Sánchez]]. Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos non foi impedimento para exercer como xornalista. Licenciado en dereito en 1916 e mestre superior en 1917. Con 26 anos gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en [[1922]]. Tamén escribiu a comedia ''El protagonista de la virtud'' coa que obtivo en [[1928]] o segundo premio nun concurso do ''[[ABC (xornal)|ABC]]''. Foi correspondente de ''Ahora'', ''[[La Estampa]]'' e ''Treball'' en [[París]]. En 1927 era redactor de ''[[El Liberal]]'' e dende marzo de 1928 ata 1937 foi redactor do popular semanario ''[[La Estampa]]''.


Residiu alternativamente en [[Madrid]] e [[Barcelona]], militando no [[PSOE]]. En [[1933]], publica a súa primeira novela social ''Un hombre de treinta años'', de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte ''El último pirata del mediterráneo'', un dos grandes éxitos populares da época.
Residiu alternativamente en [[Madrid]] e [[Barcelona]], militando no [[PSOE]]. En [[1933]], publicou a súa primeira novela social ''Un hombre de treinta años'', de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte ''El último pirata del mediterráneo'', un dos grandes éxitos populares da época. Foi detido durante [[folga xeral revolucionaria de 1934]], pasando dous meses en prisión e exiliándose despois en [[París]], onde residira cando estalou o [[golpe de Estado do 18 de xullo de 1936]].


Na [[Guerra civil española|guerra civil]] foi comisario da frota republicana. En [[1938]] asistiu xunto a [[José Bergamín]] e [[José María Quiroga Pla]], á conferencia extraordinaria da [[Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura]].
Na [[Guerra civil española|guerra civil]] foi comisario da frota republicana. En [[1938]] asistiu xunto a [[José Bergamín]] e [[José María Quiroga Pla]], á conferencia extraordinaria da [[Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura]].


Cando rematou a guerra, exiliouse en [[México]], onde militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao [[PCE]]. Foi secretario de redacción da revista ''[[Reconquista de España]]'', desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, ''La Escuadra la mandan los cabos'', aparecida en [[1944]].
Cando rematou a guerra, exiliouse en [[México]], onde chegou no Ipanema en xullo de 1939. Alí foi profesor do Instituto Hispano-Mexicano Ruiz de Alarcón e militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao [[PCE]]. Foi secretario de redacción da revista ''[[Reconquista de España]]'', desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, ''La Escuadra la mandan los cabos'', aparecida en [[1944]].


Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico.
Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico.
Liña 16: Liña 16:
* [http://www.cantabriarepublicana.org/Documentos/db/index.php?documento=DominguezBenavides1.htm Páxina sobre Manuel Domínguez Benavides.] {{es}}
* [http://www.cantabriarepublicana.org/Documentos/db/index.php?documento=DominguezBenavides1.htm Páxina sobre Manuel Domínguez Benavides.] {{es}}
* [https://web.archive.org/web/20040127092722/http://www.cgt.es/descargas/SalaLectura/la-escuadra-la-mandan-los-cabos.pdf La escuadra la mandan los cabos] {{es}}
* [https://web.archive.org/web/20040127092722/http://www.cgt.es/descargas/SalaLectura/la-escuadra-la-mandan-los-cabos.pdf La escuadra la mandan los cabos] {{es}}
* [http://www.fpabloiglesias.es/archivo-y-biblioteca/diccionario-biografico/biografias/4847_dominguez-benavides-manuel Biografía na Fundación Pablo Iglesias]


{{Control de autoridades}}
{{Control de autoridades}}

Revisión como estaba o 1 de maio de 2017 ás 21:14

Manuel Domínguez Benavides, nado en Ponteareas o 19 de abril de 1895 e finado en México o 19 de outubro de 1947, foi un escritor e político galego.

Traxectoria

Fillo do médico de Ponteareas Manuel Domínguez Sánchez. Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos non foi impedimento para exercer como xornalista. Licenciado en dereito en 1916 e mestre superior en 1917. Con 26 anos gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en 1922. Tamén escribiu a comedia El protagonista de la virtud coa que obtivo en 1928 o segundo premio nun concurso do ABC. Foi correspondente de Ahora, La Estampa e Treball en París. En 1927 era redactor de El Liberal e dende marzo de 1928 ata 1937 foi redactor do popular semanario La Estampa.

Residiu alternativamente en Madrid e Barcelona, militando no PSOE. En 1933, publicou a súa primeira novela social Un hombre de treinta años, de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte El último pirata del mediterráneo, un dos grandes éxitos populares da época. Foi detido durante folga xeral revolucionaria de 1934, pasando dous meses en prisión e exiliándose despois en París, onde residira cando estalou o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936.

Na guerra civil foi comisario da frota republicana. En 1938 asistiu xunto a José Bergamín e José María Quiroga Pla, á conferencia extraordinaria da Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura.

Cando rematou a guerra, exiliouse en México, onde chegou no Ipanema en xullo de 1939. Alí foi profesor do Instituto Hispano-Mexicano Ruiz de Alarcón e militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao PCE. Foi secretario de redacción da revista Reconquista de España, desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, La Escuadra la mandan los cabos, aparecida en 1944.

Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico.

Véxase tamén

Ligazóns externas