Urbano VI, papa: Diferenzas entre revisións
m →Véxase tamén: {{Commonscat}} |
m Bot: Arranxos varios |
||
| Liña 7: | Liña 7: | ||
As medidas tomadas por Urbano non careceron de vigor, mais ao tempo caracterizáronse polo desexo de prudencia e autocontrol, para non dar pábulo de que fose en realidade, polo menos a treitos, un lunático. Clemente VII foi [[Escomuñón|escomungado]], e indicado como [[anticristo]]; vinte e seis novos cardeais foron nomeados nun só día, e con arbitraria alleación das propiedades da Igrexa, foron recollidos fondos para a guerra aberta. |
As medidas tomadas por Urbano non careceron de vigor, mais ao tempo caracterizáronse polo desexo de prudencia e autocontrol, para non dar pábulo de que fose en realidade, polo menos a treitos, un lunático. Clemente VII foi [[Escomuñón|escomungado]], e indicado como [[anticristo]]; vinte e seis novos cardeais foron nomeados nun só día, e con arbitraria alleación das propiedades da Igrexa, foron recollidos fondos para a guerra aberta. |
||
O [[Castelo de Sant'Angelo]] foi asediado e tomado, e o [[antipapa]] Clemente VII obrigado a fugarse, mentres [[Carlos II de Hungría|Carlos de Durazzo]] foi investido coa soberanía de Nápoles, deixada pola [[Giovanna I de Nápoles|raíña Giovanna]]. |
O [[Castelo de Sant'Angelo]] foi asediado e tomado, e o [[antipapa]] Clemente VII obrigado a fugarse, mentres [[Carlos II de Hungría|Carlos de Durazzo]] foi investido coa soberanía de Nápoles, deixada pola [[Giovanna I de Nápoles|raíña Giovanna]]. |
||
De seguido, Carlos principiou a resistir as pretensións papais, e Urbano refuxiouse en [[Nocera Inferiore|Nocera]], no castelo de Parco, desde cuxos muros lanzaba diariamente tres anatemas contra os asediantes; por fin logrou atopar unha maneira de escapar e dirixiuse para [[Xénova]], e á morte de Carlos, púxose á cabeza das súas topas, aparentemente coa intención de tomar Nápoli para o seu sobriño, se non para si mesmo. |
De seguido, Carlos principiou a resistir as pretensións papais, e Urbano refuxiouse en [[Nocera Inferiore|Nocera]], no castelo de Parco, desde cuxos muros lanzaba diariamente tres anatemas contra os asediantes; por fin logrou atopar unha maneira de escapar e dirixiuse para [[Xénova]], e á morte de Carlos, púxose á cabeza das súas topas, aparentemente coa intención de tomar Nápoli para o seu sobriño, se non para si mesmo. |
||
[[Ficheiro:Tomb of pope Urbanus VI.jpg|esquerda|miniatura|200px|Tumba de Urbano VI, nas [[grutas vaticanas]]]] |
[[Ficheiro:Tomb of pope Urbanus VI.jpg|esquerda|miniatura|200px|Tumba de Urbano VI, nas [[grutas vaticanas]]]] |
||
Para recoller fondos proclamou un [[Xubileo]], aínda que só transcorreran trinta e tres anos do decretado por [[Clemente VI, Papa|Clemente VI]], mais morreu antes de poder ver a celebración, en [[Roma]], a causa das feridas recibidas dunha caída da súa [[mula]], o [[15 de outubro]] de [[1389]]. |
Para recoller fondos proclamou un [[Xubileo]], aínda que só transcorreran trinta e tres anos do decretado por [[Clemente VI, Papa|Clemente VI]], mais morreu antes de poder ver a celebración, en [[Roma]], a causa das feridas recibidas dunha caída da súa [[mula]], o [[15 de outubro]] de [[1389]]. |
||
Sucedeulle [[Bonifacio IX, Papa|Bonifacio IX]]. |
Sucedeulle [[Bonifacio IX, Papa|Bonifacio IX]]. |
||
| Liña 19: | Liña 19: | ||
{{Commonscat}} |
{{Commonscat}} |
||
{{Control de autoridades}} |
{{Control de autoridades}} |
||
[[Categoría:Papas]] |
[[Categoría:Papas]] |
||
[[Categoría:Papas|Urbano VI]] |
[[Categoría:Papas|Urbano VI]] |
||
Revisión como estaba o 8 de decembro de 2016 ás 15:56
Urbano VI, nado Bartolomeo Prignano en Nápoles, ca. 1318 e falecido en Roma o 15 de outubro de 1389, foi Papa da Igrexa Católica entre 1378 e a súa morte.
Traxectoria
Natural de Nápoles, foi un monxe devoto e un culto sofista. Chegou a arcebispo de Bari en 1377, e, tras a morte do papa Gregorio XI, cando o pobo de Roma requería con clamor un papa italiano, foi elixido por unanimidade o (8 de abril de 1378) polos cardeais franceses. O temperamento arrogante e imperioso do novo papa, acrecentado pola súa inesperada sorte, mostrouse dun modo tan intolerábel, que cinco meses despois a maioría dos cardeais reuníronse en Fondi, e rexeitaron a votación precedente, e procederon á elección de Roberto da Xenebra (20 de setembro), quen escolleu o título de Clemente VII. Este episodio abriu a vía ao Gran Cisma, que dividiu a cristiandade durante case corenta anos.
As medidas tomadas por Urbano non careceron de vigor, mais ao tempo caracterizáronse polo desexo de prudencia e autocontrol, para non dar pábulo de que fose en realidade, polo menos a treitos, un lunático. Clemente VII foi escomungado, e indicado como anticristo; vinte e seis novos cardeais foron nomeados nun só día, e con arbitraria alleación das propiedades da Igrexa, foron recollidos fondos para a guerra aberta.
O Castelo de Sant'Angelo foi asediado e tomado, e o antipapa Clemente VII obrigado a fugarse, mentres Carlos de Durazzo foi investido coa soberanía de Nápoles, deixada pola raíña Giovanna.
De seguido, Carlos principiou a resistir as pretensións papais, e Urbano refuxiouse en Nocera, no castelo de Parco, desde cuxos muros lanzaba diariamente tres anatemas contra os asediantes; por fin logrou atopar unha maneira de escapar e dirixiuse para Xénova, e á morte de Carlos, púxose á cabeza das súas topas, aparentemente coa intención de tomar Nápoli para o seu sobriño, se non para si mesmo.
Para recoller fondos proclamou un Xubileo, aínda que só transcorreran trinta e tres anos do decretado por Clemente VI, mais morreu antes de poder ver a celebración, en Roma, a causa das feridas recibidas dunha caída da súa mula, o 15 de outubro de 1389.
Sucedeulle Bonifacio IX.
Véxase tamén
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Urbano VI, papa  |
| Control de autoridades |
|
|---|
