FerroAtlántica: Diferenzas entre revisións
edición |
fin edición inicial |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
{{en uso}} |
|||
{{Compañía |
{{Compañía |
||
| Liña 8: | Liña 7: | ||
| pé_imaxe = |
| pé_imaxe = |
||
| tipo_compañía = [[Sociedade Anónima]] |
| tipo_compañía = [[Sociedade Anónima]] |
||
| fundación = [[1903]]<ref>[http://www.lavozdegalicia.es/carballo/2010/12/19/0003_8918535.htm Un paseo completo desde Carburos hasta Ferroatlántica. La Voz de Galicia |
|||
| fundación = [[1958]] |
|||
]</ref> |
|||
| matriz = Grupo Villar Mir |
| matriz = Grupo Villar Mir |
||
| localización = Paseo de la Castellana, 259-D Plantas 45 y 49, 28046 Madrid |
| localización = Paseo de la Castellana, 259-D Plantas 45 y 49, 28046 Madrid |
||
Revisión como estaba o 29 de outubro de 2012 ás 19:23
| FerroAtlántica S.A. | |
|---|---|
  | |
| Tipo | Sociedade Anónima |
| Fundación | 1903[1] |
| Matriz | Grupo Villar Mir |
| Localización | Paseo de la Castellana, 259-D Plantas 45 y 49, 28046 Madrid |
| Persoas clave | Juan Miguel Villar Mir |
| Industria | Metal |
| Produtos | Aleacións |
| Na rede | |
| http://www.gestamp.com/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
FerroAtlántica é unha empresa galega con sede en Madrid primeiro produtor mundial de silicio metal e de ferroaleacións co 15% do mercado mundial. Ten15 fábricas (6 en Francia, 5 en España, 2 en Sudáfrica, unha en Venezuela e outra en China). A capacidade de produción total é de 300.000 toneladas ao ano[2].
Historia
A historia da empresa iníciase co aproveitamento eléctrico do río Xallas o 17 de outubro de 1910. O Goberno Civil da Coruña outorga unha concesión a Francisco del Campo Lacalle para un aproveitamento eléctrico no Xallas cun caudal máximo de 6.000 litros por segundo e un salto de 19,13 metros[3]. A empresa medrou mercando concesións, fábricas e canteiras.
FerroAtlántica ten actualmente tres fábricas en Galiza e seis centrais hidroeléctricas. Dúas das fábrias están na Costa da Morte, provincia da Coruña, nos concellos de Cee e Dumbría. A outra das fábricas está no Polígono Industrial de Sabón, Arteixo.
Cinco das centrais hidroeléctricas están situadas na cunca do río Xallas (Dumbría) e unha na cunca do río Grande do Porto (Vimianzo). A enerxía eléctrica consómese nas fábricas do grupo vendendo o excedente. O mineral de cuarzo obtense de canteiras propiedade do grupo como a de Serrabal entre Vedra e Boqueixón.
En 2007 a empresa abriu as comportas da presa da Fervenza deixando o río Xallas e o encoro sen auga causando a morte de milleiros de peixes. Ferroatlántica foi condeada ao pago de 305.954 euros e dous directivos a multas de 4.320 euros, segundo sentenza firme do Xuzgado do Penal número seis da Coruña. O fallo condenou en novembro de 2011 á empresa de Juan Miguel Villar Mir a abonar 265.954 euros á Xunta e outros 40.000 a partes iguais entre a Federación Galega de Pesca e Salmo Club de Pesca Deportiva[4].
A empresa ten certificacións ISO 9001 así como certificación OSHAS. Todas elas tamén adheridas ao Regulamento de Ecoxestión e Ecoauditoría Ambiental EMAS (Environmental Management and Audit System). Certificación ISO 14001, do Regulamento de Ecoxestión e Ecoauditoría Ambiental EMAS (Environmental Management and Audit System). A empresa temén cumpre o reglamento REACH (Registration, Evaluation, Authorization and Restriction of Chemicals Substances).
Produtos
- Si Metal
- SiMn
- FeMn
- FeMn Af
- FeSi
- Microsílice
- Pasta Söderberg
Notas
- ↑ [http://www.lavozdegalicia.es/carballo/2010/12/19/0003_8918535.htm Un paseo completo desde Carburos hasta Ferroatlántica. La Voz de Galicia ]
- ↑ Ferroatlántica analiza invertir 400 millones para fabricar silicio en Canadá. Expansión
- ↑ Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir. El País
- ↑ Hernández usa una multa a Ferroatlántica para recuperar el Xallas. El País