Valencia (morfosintaxe)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Valencia.

O concepto de valencia foi creado por Tesnière (1959). Por valencia Tesnière entendía o potencial sintagmático que ten unha unidade lingüística de relacionarse con outras unidades.

Características

O concepto de valencia derívase da definición de valencia en química.

Hoxe en día valencia úsase

1. Aplicado especialmente ó verbo como núcleo da cláusula, ainda que tamén se pode falar de valencia de adxectivos e substantivos.
2. Aplicado ó verbo atende preferentemente á valencia léxica
3. Aplicado ó verbo, non se consideran tódolos elementos que poden depender del, senón só os chamados actantes (suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto, suplemento), non os circunstantes (C.C.)

Exemplo

• "Vou alá". O verbo "ir" ten como valencia un só actante (o suxeito) (non se consideran os circunstantes); é un verbo "monovalente"
• "Busqueiche o abrigo". O verbo buscar ten como valencia tres actantes (Suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto); é un verbo "trivalente"

Tipos de Valencias

• Valencia activa: capacidade de ser rexente de certas unidades nunha estrutura.
• Valencia pasiva, capacidade de ser rexido nunha estrutura.
• Valencia xeral: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dunha categoría gramatical.
• Valencia léxica: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dun lexema particular).

Véxase tamén

Outros artigos

• Transitividade
• Aridade