Manuel Vilanova

Manuel Vilanova Rodríguez, nado en Barbantes, Punxín en 1944, é un escritor galego.

Biografía

Estudou Filoloxía Románica na Universidade de Santiago de Compostela e doutorouse en Madrid cunha tese sobre Luis Cernuda. Comezou escribindo en castelán pero pronto se decidiu polo galego co libro inédito A tarde chaia de verán (1979). Como poeta está considerado como un dos que marcou a paso da literatura socialrealista á preocupación máis esteticista dos anos oitenta.

Na actualidade exerce como catedrático de ensino medio de Lingua e Literatura galega en Vigo.

Obra

Poesía

• E direi-vos eu do mister das cobras (1980, La Región).
• A lenda das árbores de prata (1985, Edicións Nós).
• A esmeralda branca (2006, Follas Novas).
• Antonio das mortes e a muller de verde (2010, Sociedade de Cultura Valle-Inclán).
• Nin sequera no ceo (2011, Follas Novas).

Narrativa

• A palloza.

Obras colectivas

• Volverlles a palabra. Homenaxe aos represaliados do franquismo (2006, Difusora).
• En defensa do Poleiro. A voz dos escritores galegos en Celanova (2010, Toxosoutos).

Premios

• Premio da Crítica de Galicia no 1986, por A lenda das árbores de prata.
• Premio da Crítica española no 2006, por A esmeralda branca.

Obra en castelán

Poesía

• Mejor el fuego (1972, Fablas Ediciones).
• El cazador de días (1977, Fablas Ediciones).
• El quinto cáliz (1977, Granada).
• Casa para los ojos (1988, Málaga).
• El corazón del pan (2002, Fundación Jorge Guillén, Valladolid).

Véxase tamén

Bibliografía

• Diccionario da literatura galega. Vigo: Galaxia, 1995.

Ligazóns externas

• Ficha do autor na AELG