Emo: Diferenzas entre revisións
Nova páxina: "'''Emo''' é un estilo de música rock que se caracteriza pola súa música máis lenta e melodiosa, tamén se caracteriza polas súas letras, de cariz persoal, no que abunda a i..." |
m bot Engadido: fa:ایمو |
||
Liña 11: | Liña 11: | ||
[[be-x-old:Эма]] |
[[be-x-old:Эма]] |
||
[[bg:Имо]] |
[[bg:Имо]] |
||
⚫ | |||
[[ca:Emocore]] |
[[ca:Emocore]] |
||
[[cs:Emo]] |
[[cs:Emo]] |
||
[[da:Emo]] |
[[da:Emo]] |
||
[[de:Emo]] |
[[de:Emo]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[el:Emo]] |
[[el:Emo]] |
||
[[ |
[[en:Emo]] |
||
[[eo:Emo (muziko)]] |
[[eo:Emo (muziko)]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[fa:ایمو]] |
|||
⚫ | |||
[[fr:Emo]] |
[[fr:Emo]] |
||
[[ |
[[he:אימו]] |
||
[[hr:Emo]] |
[[hr:Emo]] |
||
[[ |
[[hu:Emo (zene)]] |
||
[[ia:Emo]] |
[[ia:Emo]] |
||
⚫ | |||
[[it:Emo]] |
[[it:Emo]] |
||
[[ |
[[ja:エモ]] |
||
[[ka:ემო]] |
[[ka:ემო]] |
||
[[ko:이모 (장르)]] |
|||
[[lb:Emocore (Musek)]] |
[[lb:Emocore (Musek)]] |
||
[[lt:Emo]] |
[[lt:Emo]] |
||
[[hu:Emo (zene)]] |
|||
[[ms:Emo]] |
[[ms:Emo]] |
||
[[nah:Emo]] |
[[nah:Emo]] |
||
[[nl:Emocore (origineel)]] |
[[nl:Emocore (origineel)]] |
||
[[ja:エモ]] |
|||
⚫ | |||
[[nn:Emo]] |
[[nn:Emo]] |
||
[[ |
[[no:Emo]] |
||
[[pl:Emo (muzyka)]] |
[[pl:Emo (muzyka)]] |
||
[[pt:Emo]] |
[[pt:Emo]] |
||
Liña 46: | Liña 48: | ||
[[sl:Emo]] |
[[sl:Emo]] |
||
[[sr:Емо]] |
[[sr:Емо]] |
||
⚫ | |||
[[sv:Emo]] |
[[sv:Emo]] |
||
[[th:อีโม]] |
[[th:อีโม]] |
||
[[tr:Emotional rock]] |
[[tr:Emotional rock]] |
||
⚫ | |||
[[uk:Емо]] |
[[uk:Емо]] |
||
⚫ | |||
[[zh:情感核]] |
[[zh:情感核]] |
Revisión como estaba o 8 de outubro de 2009 ás 14:18
Emo é un estilo de música rock que se caracteriza pola súa música máis lenta e melodiosa, tamén se caracteriza polas súas letras, de cariz persoal, no que abunda a introspección abordando emocións e estados de animo converténdose, moitas veces, en auténtica poesía, evitando a música puramente comercial.
Orixe
Na xénese do estilo foi fundamental o álbum dos Hüsker Dü Zen Arcade, publicado en 1984 e o Throb Throb de Naked Raygun, de 1985 que influíu especialmente no movemento hardcore punk de Washington, xurdindo o termo "emotional hardcore" ou "emocore" para definir as bandas hardcore punk cunha sonoridade máis melódica e rica as bandas procuraban un estilo máis creativo, utilizando tamén cambios de ritmo e crescendos, nesa primeira época salientaban o bandas como Rites of Spring e Embrace. Do seu estilo fixéronse eco outras bandas de contemporáneas de punk estadounidenses, cambiando o seu son e significado cara ó punk pop e o indie rock na década de 1990 con grupos como Jawbreaker e Sunny Day Real Estate, cun estilo máis melódico e menos caótico cas súas predecesoras. A mediados da década de 1990 varios selos independentes comezaron a especializarse no estilo.
Popularización
A partir do ano 2000 o emo comezou a se facer máis coñecido, co éxito de vendas de Jimmy Eat World e Dashboard Confessional e a aparición dun subxénero máis agresivo, o screamo. Actualmente os críticos e xornalistas aplícanlle o termo emo a grupos como Fall Out Boy, My Chemical Romance, Coheed and Cambria ou Panic at the Disco.