Panceltismo: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
|||
| Liña 22: | Liña 22: | ||
Ca chegada do [[século XIX]] o que viña sendo un movemento literario convertese nun movemento político, social e cultural; tinguido todo el do carácter [[romántico]] propio deste século. |
Ca chegada do [[século XIX]] o que viña sendo un movemento literario convertese nun movemento político, social e cultural; tinguido todo el do carácter [[romántico]] propio deste século. |
||
No ano publicáronse moitas traducións de obras das literaturas celtas, nomeadamente, o Mabinogion (Charlotte Guest, 1838-1849), o Barzaz Breiz e Os Bardos bretóns do século VI (Hersart de la Villemarqué, 1839-1850). En 1854 Ernest Renan publicou A Poesía das razas celtas, un estudo moi influente e en 1865-6 Mathew Arnold pronunciou unha serie de conferencias sobre a literatura celta en Oxford que vinculaba todas as literaturas celtas e contribuíu a promover a creación da cátedra de Celta nesta universidade en 1877. |
|||
Durante o XIX moitos escritores ingleses empregaron a temática celta, como Thomas Love Peacock, Tennyson e Gerard Manley Hopkins. En Escocia destacaron William Black e William Sharp (este co pseudónimo de Fiona Macleod). O rexurdimento foi especialmente vigoroso na Irlanda con autores como W. B. Yeats, "AE" (pseudónimo de George William Russell, Oliver St John Gogarty, Sean O'Casey e James Stephens. En Irlanda recibiu o nome de "Lusco-fusco celta". |
Durante o XIX moitos escritores ingleses empregaron a temática celta, como Thomas Love Peacock, Tennyson e Gerard Manley Hopkins. En Escocia destacaron William Black e William Sharp (este co pseudónimo de Fiona Macleod). O rexurdimento foi especialmente vigoroso na Irlanda con autores como W. B. Yeats, "AE" (pseudónimo de George William Russell, Oliver St John Gogarty, Sean O'Casey e James Stephens. En Irlanda recibiu o nome de "Lusco-fusco celta". |
||
Revisión como estaba o 1 de outubro de 2009 ás 19:52
 | Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario Xeol'oartabro (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 14 anos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
Modelo:Celtismo é un movimento social e cultural que trata de por en valor a identidade celtiga coma trazo salientabel dentro dun determinado territorio[1] baseandose en estudos científicos e etnografía comparada[2].
Non se debe confundir o Celtismo co Neopaganismo.
Historia
O Celtismo comeza a tomar forma a mediados do século XVII co nacemento dun movemento literario coñecido coma Rexurdimento celta que chegou a extenderse por boa parte de Europa.
Este movemento cultural vai mudando co decorrer do tempo e as situacións sociopolíticas de Europa pervivindo en maior ou menor grao ata os días de hoxe.
O Rexurdimento Celta, a semente do celtismo
No ano 1746 prodúcese derrota dos xacobitas (reclutados principalmente nas terras altas de Escocia) na Batalla de Culloden. Este é o punto de inflexión para o nacemento do que se deu en coñecer como Rexurdimento celta.
No ano 1762 James Macpherson publica Fragmentos de poesía antiga recollidos nas Terras Altas de Escocia, e traducidas do Gaélico ou Erse (Fragments of Ancient Poetry Collected in the Highlands of Scotland, and Translated from the Gaelic or Erse Language). En 1762 saca do prelo Fingal e en 1763 Temora. Estas duas obras foran invencións que de supostas traducións dos poemas épicos en gaélico dun poeta chamado Ossian.
Non tardan en sumarse poetas das que hoxe se se coñecen como ''Nacións celtas''. Un claro exemplo son as obras de poesía galesa publicadas por Ieuan Brydydd en 1764; tamén cultiva este xénero literário o inglés Thomas Gray aportando obras como ''Elexía sobre un cemiterio de aldea'' e ''O bardo''.
O celtismo do século XIX e os seus primeiros pasos
Ca chegada do século XIX o que viña sendo un movemento literario convertese nun movemento político, social e cultural; tinguido todo el do carácter romántico propio deste século.
No ano publicáronse moitas traducións de obras das literaturas celtas, nomeadamente, o Mabinogion (Charlotte Guest, 1838-1849), o Barzaz Breiz e Os Bardos bretóns do século VI (Hersart de la Villemarqué, 1839-1850). En 1854 Ernest Renan publicou A Poesía das razas celtas, un estudo moi influente e en 1865-6 Mathew Arnold pronunciou unha serie de conferencias sobre a literatura celta en Oxford que vinculaba todas as literaturas celtas e contribuíu a promover a creación da cátedra de Celta nesta universidade en 1877.
Durante o XIX moitos escritores ingleses empregaron a temática celta, como Thomas Love Peacock, Tennyson e Gerard Manley Hopkins. En Escocia destacaron William Black e William Sharp (este co pseudónimo de Fiona Macleod). O rexurdimento foi especialmente vigoroso na Irlanda con autores como W. B. Yeats, "AE" (pseudónimo de George William Russell, Oliver St John Gogarty, Sean O'Casey e James Stephens. En Irlanda recibiu o nome de "Lusco-fusco celta".
Na Galiza coñeceuse como "celtismo" e o seu maior representante foi Eduardo Pondal
Notas
Véxase tamén
Outros artigos