Antigo eslavo eclesiástico

Antigo eslavo eclesiástico; ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ
Outros nomes:	словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ; slověnĭskŭ językŭ
Falado en:	Áreas eslavas baixo a influencia de Bizancio
Rexións:	Europa Central e Oriental
Extinción:	séculos IX-XI; despois evolucionou ó eslavo eclesiástico
Familia:	Indoeuropea; Baltoeslavo; Eslavo; Meridional; Antigo eslavo eclesiástico
Escrita:	Alfabeto glagolítico e cirílico
Códigos de lingua
ISO 639-1:	cu
ISO 639-2:	chu
ISO 639-3:	chu
Mapa
Status

O antigo eslavo eclesiástico (словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), foi a primeira lingua literaria eslava. Os misioneiros bizantinos do século IX Cirilo e Metodio, ámbolos dous de orixe eslava e grega, son os responsables da estandarización da lingua empregándoa nunha tradución da Biblia e noutros textos eclesiásticos en grego antigo como parte do proceso de cristianización dos eslavos.^[1]^[2] Crese que estaba baseado no dialecto dos eslavos bizantinos que viviron na provincia de Tesalónica no século IX (hoxe Grecia). Xogou un importante papel na historia das linguas eslavas e serviu como base da tradición do posterior eslavo eclesiástico, e algunhas igrexas como a Igrexa ortodoxa e as Igrexas católicas orientais empregárono como lingua litúrxica até o presente. Como a lingua eslava máis antiga da que se ten rexistro, achega evidencias importante das características da lingua protoeslava, o antergo común de tódalas linguas eslavas.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Carl Waldman, Catherine Mason. Encyclopedia of European Peoples: Facts on File library of world history. Infobase Publishing, 2006. p. 752. ISBN 9781438129181 ... There is disagreement as to whether Cyril and his brother Methodius were Greek or Slavic, but they knew the Slavic dialect spoken in Macedonia...
↑ Dmitrij Cizevskij. Comparative History of Slavic Literatures, Vanderbilt University Press (2000) p. 27