Eleccións lexislativas de Francia de 2024
| Eleccións lexislativas de Francia de 2024 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
← 2022   | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data | 30 de xuño de 2024, primeira volta das eleccións lexislativas francesas de 2024 7 de xullo de 2024, segunda volta das eleccións lexislativas francesas de 2024 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Tipo | eleccións lexislativas en Francia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Cargo elixido | deputado da Asemblea Nacional. Duración do mandato: 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Páxina web oficial | interieur.gouv.fr… | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Primeira volta
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Resultado da votación
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg){kind=small}
As eleccións lexislativas de Francia de 2024 celebráronse en dúas voltas, o 30 de xuño e o 7 de xullo de 2024, para elixir os 577 membros da 17ª Asemblea Nacional de Francia. O presidente Emmanuel Macron convocou eleccións lexislativas anticipadas despois de que se anunciasen os resultados das eleccións ao Parlamento Europeo de 2024, nas cales Agrupación Nacional mellorou considerablemente os seus resultados fronte á coalición Xuntos. Este último perdeu un número considerable de asentos en comparanza coas eleccións europeas de 2019.[1]
As eleccións lexislativas contaron con catro bloques principais:[2] Xuntos, a coalición de forzas pro-Macron incluíndo a Renacemento, o Movemento Demócrata e Horizontes; a Nova Fronte Popular (NFP), agrupando os principais partidos da esquerda, incluíndo Francia Insubmisa, o Partido Socialista, Os Ecoloxistas e o Partido Comunista Francés; Agrupación Nacional, que tamén apoiou varias ducias de candidatos apoiados por Éric Ciotti dos Republicanos ademais dos seus propios candidatos, o que provocou unha crise de liderado dentro desta última; e a gran maioría dos demais candidatos de Agrupación Nacional, que contaron co apoio da comisión nacional de investidura do partido.
As enquisas de opinión preelectorais sinalaban que a alta participación e o nivel de tripolarización do electorado entre Xuntos, a Nova Fronte Popular e Agrupación Nacional tiñan o potencial de levar a un número sen precedentes de triplicacións na segunda volta das eleccións. Os analistas sinalaron tamén que a consolidación do electorado detrás destas tres principais forzas políticas tamén podería provocar un total estancamento institucional tras as eleccións no caso de que ningún bloque fose quen de conseguir os votos dunha maioría absoluta dos membros da Asemblea Nacional, o cal podería obrigar a Macron a convocar unhas segundas eleccións anticipadas un ano despois das eleccións de 2024, tal e como estipula a constitución.
Na primeira volta dos comicios, Agrupación Nacional e os seus aliados lideraron cun 33,21% dos votos, seguidos dos partidos da Nova Fronte Popular cun 28,14%, os de Xuntos cun 21,28% e os candidatos dos Republicanos cun 6,57%, cunha participación global do 66,71%, a máis alta dende as 1997.[3][4] Sobre a base destes resultados, 306 distritos electorais encamiñáronse a unha segunda volta a tres bandas e a unha segunda vuelta de cinco a catro.[5] Un total de 76 candidatos foron elixidos directamente na primeira volta,[3] e os candidatos apoiados por Agrupación Nacional clasificáronse para a segunda rolda noutras 444 circunscricións, en comparanza con 415 para a Nova Fronte Popular, 321 para Xuntos e 63 para os Republicanos (segundo as clasificacións de candidatos de Le Monde).[6] Na segunda rolda, despois de que 134 candidatos apoiados pola Nova Fronte Popular e 82 apoiados por Xuntos se retirasen (dos cales a maioría o fixo para evitar que a Agrupación Nacional gañase), só quedaban 89 eliminatorias de tres e 2 de catro.[7][8]
Ao contrario das proxeccións preelectorais, os candidatos apoiados pola Nova Fronte Popular gañaron unha pluralidade de escanos despois da segunda volta, e os candidatos de Xuntos tamén superaron as expectativas ao quedar segundos por diante dos candidatos apoiados por Agrupación Nacional, en terceiro lugar, seguidos polos Republicanos en cuarto lugar. Segundo os datos do Ministerio do Interior, os candidatos pertencentes aos partidos Nova Fronte Popular recibiron 180 escanos (moi por debaixo dos 289 necesarios para a maioría), fronte aos 159 de Xuntos, 142 para candidatos apoiados por Agrupación Nacional e 39 para candidatos Republicanos, o que resultou nun parlamento en minoría. As clasificacións dos medios non oficiais das afiliacións dos candidatos poden diferir lixeiramente das utilizadas polo Ministerio do Interior: segundo a análise de Le Monde, foron elixidos 182 candidatos afiliados á Nova Fronte Popular, fronte aos 168 para Xuntos, 143 para Agrupación Nacional, e 45 para os Republicanos.[9][3] A participación na segunda volta, un 66,63%, tamén marca a cifra máis alta dende 1997.
Tras os resultados, Gabriel Attal anunciou que presentaría a súa dimisión como primeiro ministro o 8 de xullo, pero indicou a súa vontade de permanecer no seu cargo o tempo que fose necesario, e as principais figuras da Nova Fronte Popular pediron o nomeamento dun primeiro ministro pola esquerda. Macron rexeitou a dimisión de Attal "polo momento" ao día seguinte.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "President Emmanuel Macron dissolves French National Assembly and calls snap election". Sky News (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 28 de xuño de 2024. Consultado o 9 de xuño de 2024.
- ↑ Baruch, Jérémie; Sénécat, Adrien (18 de xuño de 2024). "French elections: What we know about the policy platforms". Le Monde. Arquivado dende o orixinal o 23 de xuño de 2024. Consultado o 24 de xuño de 2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Publication des candidatures et des résultats aux élections". Ministère de l'Intérieur. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2024. Consultado o 4 de xullo de 2024.
- ↑ "Du jamais-vu depuis 46 ans à 17h : vers un taux de participation record pour les législatives ?". franceinfo. 30 de xuño de 2024. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2024. Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ Le Borgne, Brice. "Résultats des législatives 2024 : record de triangulaires, duels contre le RN... Visualisez les configurations du second tour dans chaque circonscription". franceinfo. Arquivado dende o orixinal o 1 de xullo de 2024. Consultado o 1 de xullo de 2024.
- ↑ Aubert, Raphaëlle; Sanchez, Léa; Breteau, Pierre; Romain, Manon; Ferrer, Maxime (30 de xuño de 2024). "La carte des résultats des législatives au premier tour et le tableau des candidats qualifiés". Le Monde (en francés). Arquivado dende o orixinal o 1 de xullo de 2024. Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ Breteau, Pierre; Vaudano, Maxime; Derœux, Iris; Parienté, Jonathan; Berhouet, Patxi; Geoffroy, Romain (1 de xullo de 2024). "Législatives 2024 : qui sera candidat au second tour après les désistements ? Suivez le décompte en temps réel". Le Monde (en francés). Arquivado dende o orixinal o 1 de xullo de 2024. Consultado o 2 de xullo de 2024.
- ↑ "En direct, résultats législatives 2024 : le RN et ses alliés (34 %) devancent la coalition de gauche du NFP (28,1 %) et le camp présidentiel (20,3 %)". Le Monde. 30 de xuño de 2024. Arquivado dende o orixinal o 30 de xuño de 2024. Consultado o 30 de xuño de 2024.
- ↑ "En direct, résultats des législatives 2024 : aucune prise de parole d'Emmanuel Macron attendue ce soir « à ce stade », selon l'Elysée". Le Monde. 7 de xullo de 2024. Consultado o 7 de xullo de 2024.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Eleccións lexislativas de Francia de 2024  |