Composto de Dianin

Composto de Dianin
	Nome IUPAC 4-(2,2,4-Trimetil-4-cromanil)fenol
	Outros nomes 4-p-Hidroxifenil-2,2,4-trimetilcromano
Identificadores
Número CAS	472-41-3
PubChem	97788
ChemSpider	88264
Imaxes 3D Jmol	Image 1; Image 2
	SMILES CC1(CC(C2=CC=CC=C2O1)(C)C3=CC=C(C=C3)O)C Oc1ccc(cc1)C2(c3c(OC(C2)(C)C)cccc3)C ;
	InChI InChI=1S/C18H20O2/c1-17(2)12-18(3,13-8-10-14(19)11-9-13)15-6-4-5-7-16(15)20-17/h4-11,19H,12H2,1-3H3; Key: KXYDGGNWZUHESZ-UHFFFAOYSA-N InChI=1/C18H20O2/c1-17(2)12-18(3,13-8-10-14(19)11-9-13)15-6-4-5-7-16(15)20-17/h4-11,19H,12H2,1-3H3; Key: KXYDGGNWZUHESZ-UHFFFAOYAP;
Propiedades
Fórmula molecular	C18H20O2
Masa molecular	268,35 g/mol
	; Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O composto de Dianin (4-p-hidroxifenil-2,2,4-trimetilcromano) é un composto que é un isómero de condensación do bisfenol A e a acetona, que ten especial importancia na química hospedador-hospedado porque pode formar unha gran cantidade de clatratos con moléculas hospedadoras axeitadas. Foi inventado polo ruso Aleksander Dianin en 1914.^[1] Un exemplo destes clatratos é o formado polo composto de Dianin con morfolinos.^[2] A lenta evaporación dunha solución que conteña ambos os compostos orgánicos rende cristais. Cada cela unidade asimétrica que constitúe o cristal contén seis moléculas de cromano, das cales dúas están desprotonadas e dúas son moléculas morfolino protonadas. As seis moléculas de cromano son pares racemato.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ A.P. Dianin, J. Russ. Phys. Chem. Soc., 1914, 36, 1310
↑ Gareth O. Lloyd, Martin W. Bredenkamp and Leonard J. Barbour (2005). "Enclathration of morpholinium cations by Dianin's compound: salt formation by partial host-to-guest proton transfer". Chemical Communications 32 (32): 4053–4055. PMID 16091797. doi:10.1039/b507726e.

[1] A.P. Dianin, J. Russ. Phys. Chem. Soc., 1914, 36, 1310

[2] Gareth O. Lloyd, Martin W. Bredenkamp and Leonard J. Barbour (2005). "Enclathration of morpholinium cations by Dianin's compound: salt formation by partial host-to-guest proton transfer". Chemical Communications 32 (32): 4053–4055. PMID 16091797. doi:10.1039/b507726e.

[1]

[2]