Carlos María Cortezo Prieto

Carlos María Cortezo Prieto
	;
Nome orixinal	(es) Carlos María Cortezo y Prieto de Orche
Biografía
Nacemento	1 de agosto de 1850 ; Madrid, España
Morte	24 de agosto de 1933 (83 anos); Madrid, España
Membro da Asemblea Nacional Consultiva
	10 de outubro de 1927 – 15 de febreiro de 1930
Ministro de Instrución Pública e Belas Artes
	1905 –
Q76851766
Senador de España
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	esperantista, político, médico
Membro de	Real Academia Española ; Real Academia Nacional de Medicina ; Asociación española para el progreso de las ciencias
Premios
	(1920) colar da Orde de Carlos III; (1918) Gran Cruz da Orde de Carlos lll; (1911) Gran Cruz da Orde Civil de Beneficencia ;
Descrito pola fonte	Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Cortezo (Carlo María), p.93)

Carlos María Cortezo Prieto de Orche, nado en Madrid o 1 de abril de 1850 e finado na mesma cidade o 24 de agosto de 1933, foi un médico e político español.

Traxectoria

Estudou no colexio de San Carlos e en 1870 chegou a ser médico decano do Hospital da Princesa e do corpo de Beneficencia. En 1891 foi membro da Real Academia de Medicina. Conseguiu o nomeamento de catedrático da Universidade de Granada, que non exerceu.

Republicano, participou na política xunto a Emilio Castelar. Foi elixido deputado polo distrito de Sahagún (León) en 1891. En 1898 foi elixido polo distrito de Ponteareas e en 1899 polo distrito de Bande. Volveu ser elixido deputado por Bande en 1901 e 1903.

Foi impulsor do estudo das bacterias no campo médico. Vocal do Consello de Sanidade, redactou unha reforma para a prevención de epidemias. Nomeado por primeira vez Director xeral de Sanidade en 1899, creou o Instituto de Hixiene Afonso XIII. Nomeado por segunda vez Director xeral de Sanidade en 1902 ata 1904, estableceu a vacina obrigatoria contra a varicela. Foi ministro de Ministro de Instrución Pública e Belas Artes do 8 de abril de 1905 ao 23 de xuño de 1905 no goberno de Raimundo Fernández Villaverde. Foi elixido senador pola provincia de Ourense en 1905 e en 1906 nomeado senador vitalicio. Foi conselleiro de Estado. En 1927 foi nomeado representante por dereito propio na Asemblea Nacional Consultiva. Fundador da Sociedade Española de Hixiene. En 1929 foi nomeado director da Real Academia de Medicina.

Durante os anos 20 foi defensor do esperanto, e presidente da Asociación Española de Esperanto.

Obras

Lecciones de patología y clínica médica, 1880.
Estudio sobre el cólera morbo asiático, 1884.
Tendencias de la medicina moderna, 1890.
Diferenciación sensitiva.
Paseos de un solitario, 1923.

Recoñecementos

Polas súas contribucións médicas e políticas foille concedido o Vélaro de ouro en 1931.

Nomeado Fillo predilecto da cidade de Madrid, ten unha rúa con seu nome e unha estatua no Retiro, obra de Miguel Blay Fábregas en 1921.

Véxase tamén

Bibliografía

Morán V. : Carlos María Cortezo y Prieto de Orche. Revista de la Organización Médica Colegial. Outubro de 1998.

Ligazóns externas