Saltar ao contido

Bilarghu

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaBilarghu
Biografía
Nacementoséculo XIII Editar o valor em Wikidata
Morte1307 Editar o valor em Wikidata
Causa da mortepena de morte Editar o valor em Wikidata
Outro
Condenado porasasinato Editar o valor em Wikidata

Bilarghu ou Bilarghi (tamén coñecido como Pilargh'ou), nado no século XIII e finado en 1307, foi un xeneral mongol ao servizo de Gazan Kan durante finais do século XIII e principios do XIV.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Durante as campañas mongois de 1299 en Siria, Bilarghu foi posto á fronte da retagarda no Éufrates, ao mando de 10.000 homes.[1]

En 1303, despois da derrota dos mongois contra os mamelucos na batalla de Shaqhab, Gazan proporcionou 1.000 mongois baixo o mando de Bilarghu para protexer o Reino armenio de Cilicia das incursións mamelucas.

En 1307, Bilarghu, que xa tiña malas relacións con Hetum II de Armenia e con León IV, estivo involucrado nun complot interno que levou ao asasinato dos gobernantes armenios. Hetum II e León IV apoiaran e organizaran a fusión da Igrexa de Armenia coa Igrexa Católica, pero sufriran unha terrible oposición interna. A facción contraria foi ver a Bilarghu e acusou a Hetum de planear unha insurrección contra os mongois. O 17 de novembro, Bilarghu decidiu que eles e o seu séquito fosen executados cando o visitaron en Anazarba.[2][3]

Oshin, irmán de Hetum, marchou inmediatamente contra Bilarghu e derrotouno, obrigándoo a abandonar Cilicia. Oshin foi coroado novo rei do reino armenio de Cilicia e, a seguir, Bilargu foi executado por Oljeitu, despois dunha petición dos armenios por ter realizado o crime anterior.[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Receuil des historiens des Croisades" (en francés). p. 546. Consultado o 31 de maio de 2024. 
  2. "Receuil des historiens des Croisades" (en francés). p. 548. Consultado o 31 de maio de 2024
  3. Mutafian (1993), p. 73
  4. "Receuil des historiens des Croisades" (en francés). p. 664. Consultado o 31 de maio de 2024

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • "Le roi Héthoum II". Receuil des historiens des Croisades, Documents Arméniens I (en francés). París: Académie des inscriptions et belles-lettres. 1869. 
  • Mutafian, Claude (1983). Le royaume arménien de Cilicie, XIIe – XIVe siècle (en francés). París: CNRS Éditions. 
  • "Chronique Du Royaume de La Petite Armenie". Receuil des historiens des Croisades, Documents Arméniens I (en francés). París: Académie des inscriptions et belles-lettres. 1869.