Balcanización

Exemplo histórico de balcanización: A disolución de Iugoslavia.
Serie animada de mapas na que se mostra a desintegración de Iugoslavia; as diferentes cores representan as áreas de control.

---

     República Federal Socialista de Iugoslavia      República Federal de Iugoslavia; Serbia e Montenegro; Serbia      Croacia      Eslovenia      Macedonia do Norte      Bosnia e Hercegovina      Montenegro      Kosovo

Balcanización é un termo xeopolítico usado orixinariamente para describir o proceso de fragmentación ou división dunha rexión ou estado en partes ou estados máis pequenos que son, polo xeral, mutuamente hostís e non cooperan entre si. O termo xurdiu a raíz dos conflitos na península Balcánica ocorridos durante o século XX.

A primeira balcanización deuse nas guerras dos Balcáns (1913) e o termo reafirmouse nas guerras iugoslavas dos anos 1990.

Por extensión, o termo "balcanización" usouse tamén para describir os procesos de división de certas culturas en identidades separadas, tales como os ocorridos a finais do século XX, moitos con orixes en movementos nacionalistas.

O termo úsase tamén para describir outras formas de desintegración, incluíndo, por exemplo, a subdivisión de Internet en enclaves separados, e a ruptura de acordos de cooperación debido ao xurdimento de entidades competidoras enfrascadas en loitas do tipo beggar-my-neighbor (amolar ao veciño).

"Balcanización" úsase algunhas veces para referise á diverxencia, que ocorre no tempo, dos idiomas, as linguaxes de programación e os formatos de arquivos de datos (en particular do XML).

Os grandes países de Europa adoitan seren o resultado da Unión de varias rexións históricas ou países antes indepedentes, e ás veces enfróntanse ao problema da balcanización. A Península Ibérica, especialmente España, desde a época de Al-Ándalus fixo esforzos para evitar a balcanización, pero nos últimos anos reverdeceron vellos problemas como os independentismos vasco e catalán.

En xaneiro de 2007, en relación co crecente apoio á independencia de Escocia, o primeiro ministro do Reino Unido naqueles días, Gordon Brown falou dunha "balcanización de Gran Bretaña".

Mapa de Escocia no Reino Unido.

O 10 de xaneiro de 2012, o goberno de Escocia, presidido por Alex Salmond, propuxo un referéndum para decidir a independencia daquela nación do Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda do Norte, que se celebraría en 2014. O primeiro ministro británico, Davis Cameron, aínda que opositor á medida, declarou que buscará legalizar esta consulta ante o Parlamento Británico e que se fixera o antes posíbeol para evitar danar a economía.

A medida remóntase a 2009 e provén do Scottish National Party (Partido Nacionalista Escocés), cuxo principal obxectivo é a independencia escocesa, e a medida logrou a aprobación por parte do parlamento escocés e da coroa británica.

Non hai precedentes dun referendo sobre a independencia Escocia. En 1979 celebrouse un para restablecer a Asemblea Lexislativa de Escocia despois da súa suspensión en 1707, que non prosperou, pero si resultou favorábel nunha nova consulta realizada en 1997, o que condciu á recuperación do Parlamento de Escocia.

Tamén existen movementos de independencia dentro da Gran Bretaña en Gales e Cornualla.

Igualmente en Italia. En setembro de 2009 o principal aliado de Silvio Berlusconi e líder do partido secesionista Liga Norte, Umberto Bossi, reivindicou o dereito á independencia da Padania, zona que agrupa ás principais rexións do norte do país.

"Sabemos que un día a Padania será un Estado libre, independente, soberano!"

exclamou Bossi na festa dos pobos padanos que tivo lugar na cidade de Venecia.

E a idea continúa. Dereita, centro e esquerda aceptaron case sen reparos a formación do Goberno de Mario Monti tras a dimisión de Silvio Berlusconi o 13 de novembro de 2011, porque era "unha oportunidade de ouro para encargar aos tecnócratas os recurtes que os políticos non se atreveran a facer", imnoposta pola UE. Pero a Liga Norte de Bossi converteuse no único partido na oposición, negándose a aceptar a imposición dun Executivo non electo, e non porque tivera unha iluminación democrática, senón porque era unha ocasión histórica para pechar as gretas que abrira no seu grupo o apoio cego a Il Cavaliere, e para distanciarse aínda máis da política centralista de Roma.

O 4 de novembro Bossi decretou a reapertura oficial do Parlamento de Padania, unha cámara simbólica coa que os independentistas desafían periodicamente ao Estado, desde 1997, reclamando a secesión de Italia das rexións do norte (Piemonte, Lombardía, Véneto, Liguria, Friúl-Venecia Xulia e parte de Emilia Romagna).

Véxase tamén

Outros artigos

• Balcáns
• Disolución de Iugoslavia
• Guerras balcánicas
• Guerras iugoslavas
• Independentismo escocés
• Partido Nacional Escocés

Ligazóns externas

• Escocia celebraría un referéndum en el 2014 en busca en la independencia Wikinoticias, 11/1/2012. (en castelán) Consultada o 28/2/2012.
• Lega Nord Arquivado 05 de decembro de 1998 en Wayback Machine. Web oficial da Liga Norte. (en italiano) Consultda o 28/2/2012.