Aintzane Ezenarro
 (2015)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (eu) Miren Aintzane Ezenarro Egurbide 18 de marzo de 1971 (53 anos)Getaria, España |
 Deputado do Parlamento do País Vasco | |
| 3 de abril de 2009 – 31 de xullo de 2012 Lexislatura: IX lexislatura do Parlamento Vasco Circunscrición electoral: Guipúscoa | |
| Deputado do Parlamento do País Vasco | |
| 16 de maio de 2005 – 6 de xaneiro de 2009 Lexislatura: VIII lexislatura do Parlamento Vasco Circunscrición electoral: Guipúscoa | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade do País Vasco - Máster en Formación do Profesorado (2020–2021) Universidade do País Vasco - poderes públicos (2012–2013) Universidade do País Vasco - socioloxía (1991–1996) Universidade do País Vasco - xornalismo (1989–1994) |
| Actividade | |
| Ocupación | política , xornalista , socióloga |
| Partido político | Aralar (2001–2012) |
| Lingua | Lingua castelá e lingua éuscara |
Aintzane Ezenarro Egurbide, nada en Getaria, Guipúscoa, o 18 de marzo de 1971, é unha xornalista e política vasca. De 2005 a 2012 foi deputada do Parlamento Vasco. Pertenceu ao partido independentista vasco Aralar até a súa expulsión en maio de 2012 xunto con outros dous compañeiros do grupo parlamentario.[1] A diferenza doutros membros de Aralar, Aintzane Ezenarro non provén de Herri Batasuna senón do movemento Elkarri.[1]
Biografía e traxectoria política[editar | editar a fonte]
Aintzane Ezenarro naceu nunha familia obreira, próxima aos movementos sindicais. É a maior de tres irmáns. Gústalle ler principalmente literatura en éuscaro e entre os seus autores favoritos atópase o donostiarra Iban Zaldua. É nai de tres fillos.[2]
Elkarri[editar | editar a fonte]
Licenciada en Xornalismo e Socioloxía Política, pasou por varios medios de comunicación, entre eles a televisión autonómica vasca, EiTB.[2] Posteriormente Ezenarro uniuse a Elkarri, «movemento social polo diálogo» con quen tomou contacto durante a súa etapa universitaria, non só como simpatizante senón tamén profesionalmente. Foi durante seis anos membro do seu Obradoiro Nacional e responsable da súa revista durante catro anos. Segundo as súas propias declaracións, foi a decepción que sufriu cando, en decembro de 1999, ETA rompeu a tregua que mantiña tras catorce meses de inactividade, o que lle impulsou a saltar á area política e a colaborar na formación de Aralar, corrente de Euskal Herritarrok que se constituíu en partido no proceso de refundación que deu lugar a Batasuna, no ano 2001.[3]
En decembro de 2001 foi galardoada co Memorial Joan B. Cendrós de artigos sobre a nación catalá publicados fóra dos territorios cataláns polo seu artigo aparecido na revista de Elkarri, «Catalunya por el diálogo».[2]
Aralar[editar | editar a fonte]
En 2003 foi elixida concelleira por Aralar na súa localidade natal, Getaria, posto que revalidaría en 2007. Ademais, en outubro de 2003 substituíu o único membro de Aralar nas Xuntas Xerais de Guipúscoa, José Etxeberria. Porén, non rematou a lexislatura (sendo substituída por Rebeka Ubera), ao ser designada cabeza de lista por Guipúscoa pola súa formación política para as eleccións ao Parlamento Vasco de 2005. Ezenarro obtivo o escano, sendo a única parlamentaria de Aralar durante a VIII lexislatura (2005-2009).
Como edil e deputada autonómica, impulsou as investigacións sobre a cuestionada xestión do Museo Balenciaga. Tamén apoiou habitualmente as iniciativas do tripartito liderado por Juan José Ibarretxe. Situouse publicamente en contra da Lei de Partidos e a favor da participación de Batasuna e os seus continuadores nas eleccións.[1] Nas eleccións de 2009 repetiu como cabeza de lista por Guipúscoa, conseguindo de novo o escano xunto con outro tres deputados de Aralar, o que lles permitiu conformar grupo parlamentario propio.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 O Correo
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «"Se o que é estudar, traballar e loitar"».
- ↑ "Aintzane Ezenarro aposta por unha nova esquerda abertzale". Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2009. Consultado o 10 de novembro de 2016.