Pastora Dominga González Viéitez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 11 de agosto de 1948  |
| Morte | 25 de abril de 2019 (70 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | Activista polos dereitos humanos |
| Lingua | Lingua castelá |
Pastora Dominga González Vieites, nada o 11 de agosto de 1948 e finada na Coruña o 25 de abril de 2019, foi unha activista galega a favor da abolición dos cárceres. Nai do histórico preso anarquista Xosé Tarrío, impulsou o colectivo de apoio ás persoas presas Nais contra a impunidade.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Viviu no barrio de Katanga, nas chamadas Casas de Franco, da Coruña, onde tivo cinco fillos. O máis cativo deles era Xosé Tarrío. Emigrou co seu home a Suíza, deixando o fillo en internados. Sufriu o cárcere do seu fillo mais foi ao ler o seu libro, Fuxe, home, fuxe, cando se decatou da violencia de que era obxecto. Nese momento decidir volver da emigración para apoiar ao seu fillo e a involucrarse na loita contra as prisón impulsando a asociación galega Nais Contra a Impunidade e converteuse nun referente da loita na denuncia das torturas sistemáticas a que son sometidos as persoas presas, o funcionamento do sistema carcerario e a impunidade dos carcereiros e das forzas de seguridade.[1]
E xa non falemos do aillamento, ao meu fillo tivérono 12 anos en réxime FIES, control directo, controlado as 24 horas do día a través dun monitor. ¿Como poden dicir que o cárcere reinserta cando foi deseñado e fabricado para destruír o ser humano? (declaración de Pastora González; tradución)[2]
Co tempo converteuse nun referente da loita a prol do abolicionismo das prisións e moi respectada polo movemento anarquista.[3]
É autora do limiar ao segundo libro do seu fillo, Que la lucha no muera. Ante la adversidad: rebeldía y amistad (Imperdible Editorial, 2015), unha recompilación póstuma de textos e poemas de Xosé Tarrío e lembranzas das súas amizades.
Participou activamente no Ateneo Libertario Xosé Tarrío e na asociación Familias Frente a la Crueldad Carcelaria.
As súas cinsas enterráronse no mesmo lugar onde están as do seu fillo, na Praia dos Riás.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
En abril de 2019 apareceron diversas pintadas na Coruña en memoria dela. Un mural na zona da Torre de Hércules que puña: "Que la lucha no muera. Abaixo os muros. A nai das punks” e outro que dicía “Pastora vive”.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Pastora Dominga, la mare de Xosé Tarrío i de qui va perdre fills a la presó". La Directa (en catalán). Consultado o 2019-05-13.
- ↑ "Pastora González: “Lo que están haciendo es castigar el dolor”". La Haine Galiza (en castelán). Consultado o 2019-05-13.
- ↑ "Último adiós a Pastora Dominga González en la Playa de Os Riás (Coruña)". La Haine Galiza (en castelán). Consultado o 2019-05-13.
- ↑ "Todo nuestro amor a Pastora González Vieites, Alasbarricadas.org". www.alasbarricadas.org. Consultado o 2019-05-13.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Prision Was Created for the Poor. Mothers & Sons. From FIES to Aachen. Pastora & Xosé Tarrío González. Julia & Gabriel Pombo da Silva. Introdución de Mark Barnsley. Leeds: Leeds ABC Publications, febreiro 2007, 36 páxinas. Reedición en EUA por American Remix by Lugnut. Edición dixital de marzo de 2012.[1]Arquivado 15 de setembro de 2017 en Wayback Machine.