Mary Peters Fieser
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 27 de maio de 1909  Atchison (Kansas), Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 22 de marzo de 1997 (87 anos) Belmont (Massachusetts), Estados Unidos de América (pt) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Estados Unidos de América |
| Educación | Bryn Mawr College Universidade Harvard |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Química orgánica |
| Ocupación | química |
| Empregador | Universidade Harvard |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Familia | |
| Cónxuxe | Louis Fieser (1932–1977) |
| Irmáns | Ruth Peters (en) |
Premios
| |
Peters Mary Fieser (Mary Peters), nada en Atchison o 27 de maio de 1909 e finada en Belmont o 22 de marzo de 1997, foi unha química estadounidense.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
O seu pai, Robert Peters, era profesor universitario de inglés. A familia trasladouse a Harrisburg, Pensilvania, cando aceptou un posto no Carnegie Institute of Technology (agora Universidade Carnegie Mellon ). Mary estudou nun instituto privado para nenas e estudou no Bryn Mawr College, onde se graduou en 1930 cunha licenciatura en Química. Alí coñeceu ao seu futuro marido Louis Fieser, un profesor de química que se converteu no seu mentor. Cando Fieser deixou Bryn Mawr en 1930 para traballar na Universidade de Harvard, Peters decidiu acompañalo e continuar os seus estudos para conseguir un mestrado en química. Tivo que matricularse oficialmente no Radcliffe College pero fixo cursos de química en Harvard, onde non puido escapar da discriminación de xénero da época.[1] Un profesor de química analítica en particular non lle permitiu estar no laboratorio con estudantes masculinos: tivo que facer as prácticas, sen supervisión, nun soto baleiro dun edificio próximo. En 1936 obtivo un máster en Química por Radcliffe, pero decidiu non doutorarse.
Peters casou co seu mentor en 1932, e a súa colaboración científica continuou ata a morte de Louis Fieser en 1977. As súas primeiras investigacións centráronse na química das quinonas e dos esteroides, e desenvolveron a síntese de vitamina K, cortisona e o composto antimalárico lapinona,[1] aínda que os Fieser foron coñecidos polos seus numerosos libros. O seu primeiro texto conxunto, Química orgánica (1944), converteuse nun grande éxito e influencia a ambos os dous lados do Atlántico pola orixinalidade na presentación do material, con aplicacións da química orgánica na vida cotiá. En 1967, os Fieser comezaron a publicar Reagents for Organ Synthesis e produciron seis volumes xuntos antes da morte de Louis Fieser; Mary continuou o proxecto con outros colaboradores completando un total de dezaseis volumes.[2] Tamén publicaron Style Guide for Chemists en 1959, así como unha importante monografía sobre esteroides no mesmo ano.
Peters nunca ocupou un posto remunerado en Harvard, aínda que recibiu o título de investigadora asociada, sen soldo, na década de 1960, uns vinte anos despois de comezar a traballar alí.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Recibiu a Medalla Garvan-Olin da American Chemical Society en 1971 e en 2008 o Departamento de Química e Bioloxía Química de Harvard creou a Mary Fieser Postdoctoral Fellowship para apoiar ás mulleres e minorías subrepresentadas en química.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Louis Fieser and Mary Fieser". Science History Institute (en inglés). 2016-06-01. Consultado o 2021-12-18.
- ↑ 2,0 2,1 "Chemistry Department creates Fieser Fellowship". Harvard Gazette. 2008-02-07.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Mary Peters Fieser, química no blog Mujeres con ciencia
