Luna E-1
Baixo o nome de Luna E-1, Luna E1 ou Luna Ye-1 pola súa transliteración da lingua rusa, atópase a familia das primeiras sondas espaciais lunares soviéticas.[1]
Características[editar | editar a fonte]
Houbo catro sondas Luna E-1: tres delas fracasaron no seu intento sen nin sequera chegar a órbita, pero a cuarta, denominada Luna E-1 4 ou Luna 1, foi o primeiro obxecto artificial en alcanzar a velocidade de escape e chegar ás inmediacións da Lúa, achegándose a só 5995 km da superficie, aínda que o obxectivo das sondas Luna E-1 era impactar contra a superficie.[1]
As sondas Luna E-1 tiñan forma esférica, cunha masa de 361 kg e con cinco antenas e varios instrumentos sobresaíndo da superficie. As sondas non tiñan sistema de propulsión e incluían emblemas metálicos coa bandeira e o escudo da Unión Soviética.[1]
Historial de lanzamentos[editar | editar a fonte]
| Voo[2] | Data[1][2] | Carga[1][2] | Resultado[1][2] | Notas |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 23 de setembro de 1958 | Luna 1a | Fallo | Primeiro intento de lanzamento dunha Luna E-1. Desintegración do foguete aos 93 segundos debido a resonancias nos foguetes aceleradores. |
| 2 | 11 de outubro de 1958 | Luna 1b | Fallo | Desintegración do foguete aos 104 segundos debido a resonancias nos foguetes aceleradores. |
| 3 | 4 de decembro de 1958 | Luna 1c | Fallo | Apagado prematuro da etapa principal debido á falta de lubricación na bomba de peróxido de hidróxeno. |
| 4 | 2 de xaneiro de 1959 | Luna 1 | Éxito | Primeiro e último voo exitoso dunha sonda Luna E-1. |