Lingua palta
 | Este artigo é orfo, xa que carece doutros artigos que apunten cara a el. Por favor, engade ligazóns a esta páxina desde outros artigos relacionados con este. |
| Palta | ||
|---|---|---|
| Falado en: | Ecuador | |
| Rexións: | Amazonia | |
| Extinción: | Era colonial | |
| Familia: | Xíbara (incerto) | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | Ningún
| |
| Mapa | ||
| Status | ||
| ||
O palta é unha lingua indíxena de América, actualmente extinta, pero falada en tempos coloniais no sur de Ecuador. O palta, ao igual que o malacata, adscríbense usualmente á familia xíbara.
A documentación sobre o palta é realmente escasa, as únicas palabras do palta coñecidas son, a parte de posibles topónimos:[1] yumé 'auga', xeme 'millo', capal 'lume', let 'madeira'. As tres primeiras foron relacionadas coas linguas xíbaras. Jacinto Jijón y Caamaño (1936) clasificouna en lingua xibara por estas probas. Kaufman (1994) expón que hai "un certo parecido", e Adelaar (2004) fala dunha conexión razoable. Entre os topónimos considéranse aqueles que rematan en -anga, -numa, -namá. Estes dous últimos autores suxiren que vén do sufixo do caso locativo xibaroano -num ~ -nam, aínda que Torero (1993) apunta que vén do aguaruna (xíbara) namák(a) 'río'.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Jiménez de la Espada, 1965
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Jiménez de la Espada, Marcos, ed. (1965 [1586]): Relaciones geográficas de Indias: Perú, 3 vols. Biblioteca de Autores Españoles 183–5. Madrid: Atlas.
- Jijón y Caamaño, Jacinto (1936–8): Sebastián de Benalcázar, vol. 1 (1936) Quito: Imprenta del Clero; vol. 2 (1938) Quito: Editorial Ecuatoriana.
- Jijón y Caamaño, Jacinto (1940–5): El Ecuador interandino y occidental antes de la conquista castellana, vol. 1 (1940), vol. 2 (1941), vol. 3 (1943), vol. 4 (1945). Quito: Editorial Ecuatoriana (1998 edition, Quito: Abya-Yala).
