Language poets

A poesía Language é unha denominación xenérica que se dá ao resultado da experiencia de poetas adheridos a unha tendencia ou escola estética da poesía nos Estados Unidos, chamada Language poets, nada entre finais dos anos 60 e principios dos 70, e que se desenvolveu en varias ondas, en máis dunha xeración. Xordeu como resposta á poesía tradicional dese país e ás súas formas. Tamén adoitan referirse a si mesmos como autores de "language writing" (estilo ou escrita da lingua ou da linguaxe) ou "language-centered writing" (estilo ou escrita focalizada na linguaxe ou lingua).^[1] Unha das súas referencias foi a revista L=A=N=G=U=A=G=E pero a súa orixe foi descentralizada.

As súas rechamantes influencias son os autores do que Charles Bernstein, un dos principais representantes da escola, chamou o "modernismo radical" de América. Poetas como Gertrude Stein e Louis Zukofsky ou outros que máis tarde se afastaron da tradición do verso en lingua inglesa como os poetas da New York School , os Obxectivistas, os poetas da Black Mountain School, os Beatnik (coa liberdade rítmica da prosodia bop de Jack Kerouac ) e os poetas renacentistas de San Francisco Tamén sufriron unha forte repercusión as obras de Jerome Rothenberg, dentro da Etnopoética, que revalorizaron autores das vangardas históricas, como Gertrude Stein, pero tamén as cantigas dos indios norteamericanos e a tradición oral afroamericana, segundo Bernstein. Considera, en primeiro lugar, a lingua como materia prima da poesía, o que xustifica a relación da linguaxe coas obras de Rothenberg e Etnopetica, que observaban as semellanzas na materialidade do poema máis que a tradición, considerando a existencia dunha "segunda tradición" na poesía dos Estados Unidos, marxinal, como as mencionadas vangardas, a xeración beat, as cantigas tribais indíxenas e a oralidade afroamericana.^[2]

Bruce Andrews, un dos editores da revista L=A=N=G=U=A=G=E, rexeita a noción clásica da poesía como forma de escritura que trata directamente sobre as cousas na linguaxe e argumentando que o único que pode ser tratado coa linguaxe é en si. Para os poetas lingüísticos ten unha grande importancia a participación do lector na construción do significado. Ao romper a linguaxe poética, os poetas lingüísticos esixen que o lector atope un novo xeito de abordar o texto.^[3]

Asociados cunha primeira xeración de poetas language están, ademais dos poetas de Bernstein e Andrews, así como o editor da revista L=A=N=G=U=A=G=E, Robert Grenier, Barrett Watten (xuntos con Grenier, editor de This magazine (1971), un pioneiro da poesía language, Michael Palmer, Bob Perelman, Ron Silliman, Rae Armantrout, Steve Benson, David Bromige, Clark Coolidge, Alan Davies, Ray DiPalma, Carla Harryman, Lyn Hejinian, Susan Howe, Steve MacCaffery, Kit Robinson, James Sherry, Hannah Weiner, entre outros.^[4] Outros poetas interactuaron, influíndo e identificándose coa nova tendencia, como é o caso de Jackson Mac Low.

A poesía language segue influíndo nos poetas dos Estados Unidos até hoxe, e aínda se considera a vangarda da poesía nese país.