Cultura da olería de bandas

Mapa de Europa das culturas Neolítico - Mesolítico, ca. 4500-4000 a. C .: Cultura da oleria de bandas Cultura Bükk Oleria Cardial Ertebölliense Cultura Dnieper-Don Cultura de Vinča Cultura almeriense Dímini Cultura da olería perforada

A cultura de olería de bandas (Linearbandkeramik), abreviada LBK, constitúe un horizonte arqueolóxico do Neolítico europeo, cuxo cumio data de c. 5500-4500 a.C. As súas concentracións máis densas atópanse no Danubio medio, e no Elba superior e medio, así como nos sectores superior e medio do Rin.

Estes grupos están relacionados coa introdución da agricultura en Europa Central. Os obxectos de cerámica dos que procede o seu nome consisten en cuncas, xarras, potas e frascos de fabricación simple, sen asas. Están decoradas con frisos superpostos con diversos motivos, destacando os meandros, volutas e formas angulares. Máis tarde, esta cerámica adornouse con pequenas asas, bases e colos. Os grupos que o usaron vivían en aldeas fortificadas, algunhas delas de gran tamaño (ata 40 hectáreas).

Recoñécense dúas variantes da cultura da olería de bandas temperá:

A olería de bandas temperá ou occidental desenvolveuse no Danubio medio, incluída Hungría occidental, e extendeuse polo Rin, Elba, Oder e Vístula.
A Cultura de bandas orientais floreceu no leste de Hungría.

Tamén se definen fases medias e tardías. Un bo número de culturas substituíron finalmente a cultura de Cerámica de bandas no seu rango, pero sen unha correspondencia unha a unha entre as súas variantes e as culturas que a substituían. O mapa cultural, en cambio, é complexo. Algunhas das culturas sucesoras son as culturas Hinkelstein, Großgartach, Rössen, Lengyel, Cucuteni-Trypillian, e Boian-Maritza.