Consoante líquida
Unha consoante líquida é unha clase de consoantes que inclúe tanto ás consoantes laterais como ás consoantes vibrantes ou róticas.[1]
Descrición[editar | editar a fonte]
Tanto as laterais como as vibrantes teñen propiedades fonotácticas semellantes en moitas linguas, por tanto, resulta útil agrupalas nunha clase, a clase das líquidas. Por exemplo, en moitas linguas as líquidas son as consoantes que teñen unha maior liberdade de ocorrencia en grupos consonánticos.[1] Nalgunhas linguas como o xaponés ou o coreano existe unha único fonema líquido que segundo o contexto se realiza como lateral ou como vibrante, é dicir, existen alófonos laterais e vibrantes dese fonema.
Entre as linguas do mundo o máis frecuente é que existan dúas líquidas en oposición /l/, /ɾ/, agás entre as linguas indíxenas de Norteamérica e as linguas aborixes de Australia. En Norteamérica, as linguas adoitan carecer de vibrantes e, pola contra, existe unha ampla variedade de laterais, aínda que frecuentemente son obstruíntes e non aproximantes. A maioría de linguas aborixes de Australia teñen un conxunto moi rico de líquidas, chegando algunhas linguas a ter sete líquidas diferentes (incluíndo dentais, alveolares, retroflexas, palatais e até tres vibrantes diferentes). Esta exuberancia de consoantes líquidas nas linguas australianas compensa amplamente o reducido número de vogais e a escaseza de fricativas nestas linguas.
Por outra banda, hai moitas linguas amazónicas e do leste de Norteamérica que carecen por completo de consoantes líquidas, e tamén algunhas poucas de Asia e África. As linguas polinesias tipicamente teñen unha única líquida, que pode ser unha lateral ou unha vibrante.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Freixeiro Mato, X. R. (2006). Gramática da lingua galega I: fonética e fonoloxía. Vigo: A Nosa Terra. ISBN 978-84-8341-060-8.
