Condado de Amiens
O condado de Amiens foi unha división feudal de Francia que quedou unida a Valois e Vexin. O conde Gautier III, que se apoderara do vizcondado de Corbins, cuxo fillo Ermenfredo morrera e non tiña herdeiros masculinos, cedeullo a Enguerrando I de Coucy en usufruto, pero á súa morte en 1116 retornou ao ano seguinte aos herdeiros da filla de Ermenfredo, Hildegarda, e permaneceu unido a Valois e logo tamén a Vermandois ata que en 1214 pasou á coroa.
Lista de condes[editar | editar a fonte]
Casa de Vexin[editar | editar a fonte]
- antes do 895 - 919: Ermenfredo de Amiens, conde de Amiens, de Vexin e de Valois.
- 915 - 926: Raúl I de Ostrevant (m. 926), conde de Amiens, Vexin e Valois, casado con Hildegarda, probabelmente filla de Ermenfredo.
- 926 - 941: Raúl II, conde de Amiens, Vexin e Valois, fillo, casado con Lietgarda.
- 941 - 944: Odón de Vermandois, conde de Amiens por usurpación, fillo de Heriberto II de Vermandois, expulsado en 944.
- 944 - 945: Herluíno (m. 945), conde de Montreuil.
- 945 - despois de 992: Gautier I, conde de Amiens, Vexin e Valois, probabelmente irmán de Raúl II, casado con Adela, probabelmente filla de Folque II de Anjou.
- antes do 998 - despois do 1017: Gautier II, conde de Amiens, Vexin e Valois, fillo, casado con Adela.
- antes de 1024 - 1035 : Dreux, conde de Amiens e Vexin, fillo, casado con Godfifu, filla de Aethelred II de Wessex.
- 1035 - 1063: Gautier III, conde de Amiens, Vexin e Maine, fillo, casado con Biota do Maine.
- 1063 - 1074: Raúl IV, conde de Valois, logo de Vexin e Amiens, primo (fillo de Raúl III, conde de Valois, fillo á súa vez de Gautier II), casado en primeiras nupcias con Adela de Bar-sur-Aube ou Boves, en segundas nupcias con Haquenez e en terceiras nupcias con Ana de Kíiv.
- 1074 - 1077: Simón (m. 1080), conde de Valois, despois de Vexin e Amiens, fillo (coa primeira muller). En 1077, Simón converteuse en monxe xusto cando ía casar. Valois pasou ao seu cuñado Heriberto IV de Vermandois (marido dunha irmá), Amiens uniuse á coroa francesa e Vexin dividiuse entre o duque de Normandía e o rei de Francia.
Casa de Boves[editar | editar a fonte]
- 1085 - 1116: Enguerrando de Boves ou Coucy (aproximadamente 1042 - 1116) recoñecido conde de Amiens (no vizcondado de Corbins) polo dereito da súa avoa Adela de Boves, muller de Raúl IV.
- 1116 - 1118: Tomé de Marle (1078 - 1130), fillo de Enguerrando de Boves. Esta parte do condado foi confiscada polo rei Lois VI de Francia; despois de ser posuído pola antiga liñaxe incorporouse á coroa en 1214.
Casa de Vermandois[editar | editar a fonte]
1118: Adelaida de Vermandois e Renaldo II de Clermont. Adelaida de Vermandois (c. 1062 - 1122), filla de Heriberto IV de Vermandois e de Adela ou Alix de Crespy, derivaba o seu dereito da nai, que era filla de Raúl IV e irmá de Simón. O seu marido Renaldo II de Clermont tomou o título iure uxoris, pero Adelaida cedeu o condado á súa filla.
Casa de Clermont-en-Beauvaisis[editar | editar a fonte]
- 1118 - 1146: Margarida de Clermont, filla de Adelaida e Renaldo II. Casada con Carlos de Dinamarca, conde de Flandres (m. 1127), en segundas nupcias con Hugo II de Saint-Pol (m. 1131) e en terceiras nupcias con Balduíno de Encre (que non portaría o título).
Segunda casa de Boves[editar | editar a fonte]
- 1146 -?: Beatriz de Saint Pol, filla de Hugo II de Saint-Pol e de Margarida de Clermont, casada con Roberto de Boves (? - 1191), señor de Boves, fillo de Tomé de Marle.
Casa de Vermandois[editar | editar a fonte]
- Sobre 1146 e ata 1152: Raúl I de Vermandois (Raúl V de Amiens e Valois). Recuperou parte ou todo o condado despois de 1146 e teríallo cedido á súa filla (1152)[1].
- Raúl II de Vermandois (Raúl VI de Amiens e Valois), afectado pola lepra en 1163, ao redor de 1167 deu paso á súa irmá.
- 1152 - 1183 Isabel de Vermandois, filla de Raúl I, casou en 1156 con Filipe de Alsacia (m. 1185). Mantivo o feudo da súa muller por cesión do rei de Francia en 1179, rexeitando os dereitos de Leonor de Vermandois, irmá de Isabel, pero en 1185 foi obrigado a ceder a esta última a parte do condado e a meirande parte do de Vermandois e Valois por presión do rei Filipe II Augusto, que negociara unha futura cesión ao seu favor dos dereitos de Leonor.[2]
- 1185 - 1214 Leonor de Vermandois, cedeu os seus dereitos á coroa francesa en 1214 e retirouse a un convento.