Broken Sword: The Sleeping Dragon

Broken Sword: The Sleeping Dragon
Desenvolvedor(es)	Revolution Software
Distribuidora(s)	THQ The Adventure Company Marvelous Entertainment
Director(es)	Charles Cecil
Produtor(es)	Mike Gamble Steve Ince
Deseñador(es)	Steve Ince (lead) Charles Cecil Ross Hartshorn Jonathan Howard Dale Strachan Tony Warriner
Artista(s)	Sucha Singh (lead) Jason Haddington Michael Montecchio Emanuele Salvucci Gurmita Singh John Stopforth
Compositor(es)	Ben McCullough
Motor	RenderWare
Lanzamento	2003
Xénero	Aventuras
Modos de xogo	Un xogador
Clasificación	PEGI USK
Plataforma(s)	Microsoft Windows, Xbox, PlayStation 2
Serie	Broken Sword
Na rede
https://revolution.co.uk/games/the-sleeping-dragon/
[ editar datos en Wikidata ]

Broken Sword: The Sleeping Dragon é un videoxogo lanzado para Windows, Xbox e PlayStation 2 no 2003, mentres que para o Xapón, a versión de PlayStation 2 (lanzado só en Europa e no Xapón) foi estreado en setembro de 2004. Foi proposta unha versión para Nintendo GameCube, pero acabou sendo cancelada. É a terceira entrega da serie de videoxogos Broken Sword, lanzado seis anos despois do anterior título, The Smoking Mirror. The Sleeping Dragon supuxo un avance cara aos gráficos 3D, e é o único xogo da serie que non emprega unha interface point and click. O xogador asume o papel de George Stobbart, un avogado de patentes estadounidense que voa até o Congo para escribir a patente para un científico que di ter atopado a fonte dunha enerxía ilimitada.

A idea orixe do xogo apareceu en 2000. Para facer que o xogo parecese un filme, Revolution contou cun asesor cinemático, Bob Keen, que se asegurou que o xogo mantivese as emocións e a atmosfera axeitadas en cada escena. Orixinalmente ía ter un estilo visual máis semellante ós debuxos animados, pero os desenvolvedores decidiron darlle un estilo máis semellante ó dos filmes animados xaponeses. Malia que os dous primeiros xogos de Broken Sword empregaban motores Virtual Theatre, The Sleeping Dragon foi construído con RenderWare. A música do xogo foi coposta por Ben McCullough, e Rolf Saxon volveu dar voz a George Stobbart.

O xogo recibiu críticas positivas, sendo loado pola súa historia, o seu humor, o seu aspecto cinematográfico e os seus gráficos. A música do xogo tamén foi loada. As críticas negativas centráronse no control da interface e nos crebacabezas repetitivos. Segundo Charles Cecil, o xogo vendeu uns poucos milleiros de copias.

Véxase tamén

Outros artigos

• Manuscrito Voynich
• Orde do Temple