Arranxo de subgraves

Coñécese como arranxo de subgraves a unha colocación determinada de caixas acústicas de subgraves, que dependerá da acústica que se queira conseguir e das necesidades que se pretendan cubrir.

Características[editar | editar a fonte]

Os subgraves cobren a parte máis baixa do espectro sonoro e, polo tanto, a súa onda sonora será de maior distancia. O que se pretende cos arranxos de subgraves é cubrir as frecuencias máis baixas do sistema de P.A nun directo sen chegar a formar bolas de graves ou unha presión sonora demasiado elevada. Á súa vez pretenderase cubrir na súa totalidade a parte da audiencia coa menor diferenza de nivel de presión sonora entre zonas. Para iso deberase ter en conta a acústica da sala, así como as especificacións técnicas dos diferentes tipos de caixas de graves. É fundamental medir a resposta en frecuencia e a fase do arranxo cun medidor RTA.

A colocación das caixas acústicas depende en gran parte das características do espazo ou recinto, do peso, das posibilidades etc. Pero as máis utilizadas adoitan ser stackeadas, é dicir unha encima doutra; voadas ou colgándoas dalgunha estrutura e en liña, é dicir, unha á beira doutra e así sucesivamente. Dependendo da colocación das caixas poderase distinguir entre diferentes arranxos:

Caixa única[editar | editar a fonte]

Este arranxo é o máis básico, consistindo simplemente nunha única caixa no centro que, dependendo das súas características, normalmente omnidirecionais, irradiará cun diagrama polar omnidireccional arredor de todo o seu eixo.

Configuración L/R[editar | editar a fonte]

Consiste nun subgrave cubrindo a zona esquerda e outro a dereita. O inconveniente deste arranxo aparece cando a zona que se pretende cubrir é demasiado extensa e as caixas non dan cuberto toda a zona da audiencia, polo que se apreciará unha ausencia de sinal.

Arranxo cardioide[editar | editar a fonte]

Con esta disposición de caixas pretendemos facer que a suma entre os seus patróns polares irradie o máis directivamente posible cara á zona da audiencia. Dado que a maioría de subgraves son omnidirecionais, é aconsellable utilizar algún tipo de arranxo para manexar adecuadamente o nivel de SPL segundo a necesidade que se teña. Existen diferentes disposicións de caixas que permiten resolver un arranxo deste tipo.

Arranxo en liña[editar | editar a fonte]

Consiste en aliñar horizontalmente un número de subgraves para alcanzar unha suma total entre eles. A distancia á que estes están separados dependerá da frecuencia á que se sumen sinais. Esta disposición de subgraves pode causar varios inconvenientes, por exemplo unha cobertura estreita.

Arco de subgraves[editar | editar a fonte]

Este arranxo pode facerse de varias formas. A electrónica, onde se aplicará unha serie de delays a un arranxo en liña para simular un arco, ou o arco de subgraves físico, onde moveremos as caixas engadindo así un delay físico. Esta configuración de subgraves é cada día máis utilizada, posto que permite unha maior igualdade da cobertura, así como a menor diferenza entre campo afastado e campo próximo.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]