Usuario:LuciaaPiñeiro

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Ola, eu son Lucía Piñeiro do IES Breamo de Pontedeume.

Artigos:

Halsey

Hayley Kiyoko

Cazadores de sombras

Orixe[editar | editar a fonte]

A súa orixe está situada na costa oeste dos Estados Unidos nos anos 70. O bailarín Boogaloo Sam (Sam Salomón) é dado como creador desta danza en Fresno, California. Adoitaba bailar outro estilo de baile de funk chamado "Campbellocking" e facer que o robot como neno bailase de xeito moi divertido nas fstas caseiras do seu pai, facendo boogaloo, unha danza moi común nese momento e que el describe como sacudir o corpo con ondas e desprazamentos. Unha noite, el quería crear unha nova danza mesturando boogaloo con contraccións do corpo que el chamou "popping". A partir desa mestura de boogaloo e popping creo o seu particular estilo de baile que eu chamo "boogaloo eléctrico". Como bo bailarín, fomentou e gañou fama nas festas da casa e tivo a oportunidade de crear un grupo de baile e facer un show no programa de televisión Soul Train. Ao principio foron chamados "Electric Boogaloos Lockers", como comentou nunha entrevista.



Historia[editar | editar a fonte]

Foi o T.V. en robots no inicio dos anos 60 como "Perdidos no Espazo" e "Shields e Yarnell" que inspirou a xuventude en Los Angeles para inventar bailando robot. Obviamente, os mimos foron de gran influencia no desenvolvemento e no perfeccionamento do "robot de baile". Os movementos hidráulicos dos robots bailando coa música volvéronse cada vez máis mecánicamente rítmicos. Curiosamente, o "super-hit" James Brown "Goodfoot" (1969) foi, como na Costa Leste dos Estados Unidos, de gran inspiración para os mozos ea súa forma de danza nova.

En 1969, un mozo negro chamado "Don Campbell" tornouse un bailarín de rúa coñecido en Los Angeles e inventou unha danza chamada "Campbellock". El combinou movementos dos movementos "robot danza" "Tap Flash Dance" ou sapateado americano e expresións faciais para crear un novo estilo de danza. Ata entón Don Campbell era un estudante de Hight School (ensino medio) tentando gañar a simpatía dos compañeiros intentou bailar con eles na clase recreações. Naquela época era moi común para bailar ou imitar os pasos que o cantante de funk fixo nos seus concertos como "Breakdonw" e "Funky Chicken" Rufus Thomas ou o "Robot Shuffle". Nunha ocasión Don Campbell intentou imitar este paso última danza para un suxeito chamado "Duzzerey" pero Campbell non facelo como correcto como Duzzerey, corte-la e conxelar como un bloqueo, facendo moito máis graza para o resto que o viu, é por iso que dixeron: "¡Ei Campbell, faga o perno!" E Campbell repetir este novo paso para facer a xente rir. Finalmente,  creou movementos máis divertidos, poñendo expresións. Gañou moita fama na danza underground ata que tivo a oportunidade de participar nun programa de danza e presentacións de danza chamada "Soul Train", entón el atopou un socio de danza en "Damita Jo Freeman" outro gran bailarín do funk e promotor de pasos de baile como "Air guitar" ou "Kung fu Robot".

Don Campbell gañou popularidade no programa e coñeceu outras estrelas como Tony Basil, que lle pediu que fose o seu alumno. Pouco despois foi o seu compañeiro e director. Ela axudoulle a desenvolver o seu acto e poñelo en programas como "Saturday Night Live" e publicidade de T.V. como os de Schilitz Malt Beer Licor.

O mesmo Don Cornelius, se ofreceu para facer un concerto para o que formou un grupo chamado "Campbellockers" e actuou no programa. Xunto Lockin algúns danzantes, algúns deles se tornarían famosas estrelas na televisión americana como Shabadoo, a estrela da película "Breaking" e Mr Penguin, tamén coñecido como "Rerun" no programa T.V. "What´s happening?" Os armarios de principios dos anos 70 usaba zapatos de plataforma, calzóns, luvas brancas, camisas de satén moi coloreada, grandes sombreiros estilo funky como a usada polos cantantes da época e de roupa rallas para dar unha infantil e divertido , etc.


No momento no que se desenvolveu a rotura en Nova York, o bloqueo do baile robot eran moi populares nos Estados Unidos. Durante 1972 e 1973 en Fresno, California, unha pequena cidade entre Os Ánxeles e San Francisco, unha familia negra na que todos eran homes inventaron a súa propia danza chamaron boogaloo Electric. Pistol Pete, que tamén participou na película Partir, estaba envolvido con Toni Basil, armarios e "Soul Train" na súa infancia e os seus irmáns combinaron o "Electric boogaloo" e Locking. O Boogaloo eléctrico é moito máis distinguido ao parecer máis mímica no sentido de que aparenta algo así como un fío vivo. Cando o boogaloo eléctrico preso en Los Angeles (a capital do T.V.), que se introduciu como unha nova danza e iso cambiou a popularidade de bloqueo.


Na versión de Scooby dos que inventaron o popping, mencionou que Popping popularizouse nos Ánxeles porque tiñan os medios (TV, promoción, etc.). Aínda hoxe hai moita polémica sobre os auténticos creadores de popping, pero as grabaciones e testemuños da época apuntan a Boogaloo Sam eo seu grupo como pioneiros.


Aínda así popularízase tanto que había moitas escenas con  bailaríns popping nos anos 70. Un exemplo de lendas no poppin son: MASTER MIMES OF THE FUNKIEST KIND, ANDROIDS MECHANICAL, GRANNY & THE ROBOTRONS, MASTERS OF ILLUSIONS, HOCUS POCUS, FRESNO - THE ELECTRIC BOOGALOOS, Bakersfield - BIONIC BOOGALOOS, Compton - POPPERS SPACE COSMICOS, LOS ANGELES - CAPITAN CRUNCH E THE FUCKIEST BUNCH.


Leveious "DOC" Rolando dos "Close Encounters of the Funkiest Kind" xunto con Poppin Pete están traballando nun documental sobre a historia do popping. Un dos datos é que o popping naceu en 1963 dun baile chamado o "Popcorn Dance" e o seu creador é coñecido como "LEGENDARY OLDMAN".


Música[editar | editar a fonte]

Está bailado principalmente coa música Funk. Durante a década de 1980, moitos dos poppers tamén usaron "electro-funk" para as súas rutinas de baile, porque as máquinas de tambor e os sintetizadores eran moi populares e as bandas funk integráronas na súa música e os poppers sentiron que deu un toque máis robótico á música. Algúns destes artistas populares utilizados por poppers son: Kraftwerk, Twighlight 22, Egyptian Lover e Afrika Bambaataa. Na actualidade, algúns dos xéneros máis modernos da música tamén son comúns, como o g-funk, o hip-hop instrumental e certas cancións centradas únicamente en xéneros pop-up e distantes como o dubstep.


Ropa e vestimenta[editar | editar a fonte]

O vestido que usualmente usaba Boogaloo Sam era o que viu ao seu avó: traxes elegantes dos anos 50 con sombreiros, faixas, sandalias ou zapatillas de derby ou fedora. A segunda xeración das bandas pop de orixe latino introduciron roupas que popularizaron Cab Calloway e chamáronse Zoot Suits (grupos como Chain Reaction, Cool Pockets), que normalmente levaban o chamado "pachuco" das bandas latinas, así como nomea nas súas camisetas con letras góticas, colgando as cadeas de reloxos como os que colgaban en Cab Calloway. No calzado destácanse zapatos chamados hush puppies. Tamén é común que os amantes poidan usar camisas de tacón longas, gorras, pantalóns curtos e as zapatillas Vans e Converse para ter un mellor control de desprazamento e movemento.


Estilos e técnicas relacionadas[editar | editar a fonte]


Animation[editar | editar a fonte]

Esta técnica utiliza movementos puramente visuais, a fin de crear efectos no espectador, onde o bailarín crea un efecto aplicando pausas fortes en movementos rápidos e movementos lentos. Creado principalmente pola imitación das películas antigas de Stop Motion do tipo de animador creador Ray Harryhausen.

Boogaloo[editar | editar a fonte]

É un estilo moi fluído que usa movementos circulares en varias partes do corpo, como a cintura, os xeonllos ea cabeza. Tamén se adoita combinar con disociaciones. Foi desenvolvido por Boogaloo Sam en 1976 a raíz do estilo de baile Boogaloo da época.

Chest Pop[editar | editar a fonte]

É un estilo no que se arrastra o peito e despois volve á postura normal.

King Cobra[editar | editar a fonte]

Son movementos circulares co cofre e os brazos, tratando de parecerse aos movementos de serpes.

Crazy legs[editar | editar a fonte]

Consiste en mover rapidamente as pernas, que inclúen mover os xeonllos e os pés.

Dime stopping[editar | editar a fonte]

É unha técnica que consiste en dar un paso e de súpeto parar. Normalmente combínase ao comezo ou ao final de cada un dos outros movementos.

Foot slide[editar | editar a fonte]

Movementos de pé que dan a sensación de que o bailarín está flotando no chan ou que os pés do bailarín camiñan mentres o bailarín realiza outros movementos. Un dos movementos máis coñecidos son: backslide, Sidewalk, paseo aéreo, paseo flotante e diapositiva do círculo.

Fresno[editar | editar a fonte]

Esta técnica é a máis básica de Popping. Consiste en moverse de lado a lado contraendo cada cambio de dirección co brazo ea perna. Foi o primeiro paso de baile creado por Boogaloo Sam.

Miming[editar | editar a fonte]

Este estilo consiste en actuar como un mimo, utilizando principalmente as mans. Normalmente úsase para contar unha historia mentres bailaba.

Old Man[editar | editar a fonte]

É outra das técnicas máis básicas de estalar. Os movementos circulares están feitos con todo o corpo mentres avanzan lateralmente. Boogaloo Sam dixo en entrevistas que saíu do erro e viu que un home máis vello fixo.

Puppet[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en mover como un títere, xogando con todas as partes do corpo.

Robotting[editar | editar a fonte]

Este estilo consiste en imitar un robot e crear efectos precisos. É inexpresivo e non fai necesariamente contracciones musculares, só para. Sen dúbida o seu maior precursor ou o que lle deu máis fama foi o mimo de San Francisco Robert Shields.

Scarecrow[editar | editar a fonte]

Este estilo consiste en imitar un espantapáxaros, polo que é tomado como modelo para o espantapáxaros de The Wizard of Oz. Foi creado por Boogaloo Sam en 1977.

Slow motion[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en desprazar lentamente a sensación de estar en cámara lenta.

Strobing[editar | editar a fonte]

Este estilo consiste en dar a impresión de que o bailarín móvese por cadros. Para facer este efecto, o bailarín terá que facer movementos normais e unirse a eles con movementos rápidos, curtos e de parada e de ir.

Ticking[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en facer pops só máis rápido que o normal, con "hits" rápidos e fortes.

Toyman[editar | editar a fonte]

Este estilo consiste en se mover como unha boneca a partir da década dos 70 e 80, facendo simples ángulos de 90 graos cos brazos e o corpo.

Tutting[editar | editar a fonte]

Este estilo é para caber brazos, mans e dedos. É case como un rompecabezas.

Neck-O-Flex[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en darlle cambios de dirección ao tempo en que os pés, os brazos eo movemento da cabeza. sempre mantendo unha postura recta.

Twist-O-Flex[editar | editar a fonte]

Esta técnica implica mover o corpo ao tempo, dando a sensación de que o corpo está dobrando.

Master-Flex[editar | editar a fonte]

Os mesmos movementos realízanse como Twist-O-Flex pero flexionan as pernas ao mesmo tempo.

Vibrating[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en tensar os músculos forte facéndolles vibrar.

Walk-out[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en tomar medidas combinándoas con outros movementos. Emprégase para cambiar posicións.

Waving[editar | editar a fonte]

Esta técnica consiste en movementos fluídos que dan a aparencia de que unha ola viaxa polo corpo.