Terapia neoadxuvante
A terapia neoadxuvante é a administración de axentes terapéuticos antes do tratamento principal. Un exemplo é a terapia neoadxuvante con hormonas, anterior á radioterapia radical para adenocarcinoma de próstata.[1] O obxectivo da terapia neoadxuvante é reducir o tamaño ou extensión do cancro antes do tratamento con intervención radical, facilitando, dese xeito, o procedemento e aumentando a probabilidade de éxito, reducindo as consecuencias dunha técnica máis agresiva que sería necesaria se o tamaño ou extensión do tumor non fosen reducidos.[2]
Outro concepto relacionado é que a terapia neoadxuvante actúa en doenza micrometastática. O tratamento resulta no aumento da sobrevida a longo prazo, cando comparado á estratexia terapéutica de cirurxía, exclusivamente, xa que eleva a eficacia contra diseminacións non detectadas da doenza.
Terapias sistémicas (quimioterapia, imunoterapia ou terapia hormonal) ou radioterapia son, xeralmente, usadas para tumores localmente avanzados - no cal os médicos planean a operación nun estedo máis tardío. O uso desta terapia pode, efectivamente, reducir a dificultade e a morbilidade de procedementos máis agresivos.