Te Deum (Charpentier)
Te Deum é un motete polifónico (H. 146) en re maior composto por Marc-Antoine Charpentier, probablemente entre 1688 e 1698, durante a súa estadía na igrexa xesuíta de Saint-Louis en París, onde ocupou o cargo de director musical.[1] A obra está escrita para un grupo de solistas, coro e acompañamento instrumental.
A obra
[editar | editar a fonte]Charpentier escribiu ata seis configuracións distintas para o seu Te Deum, aínda que só se conservan catro delas[1]. Crese que a composición interpretouse por primeira vez durante as festas de celebración da vitoria na batalla de Steinkirk en agosto do 1692. O preludio á obra é moi coñecido por ser a sintonía empregada pola Unión Europea de Radiodifusión. O tema tamén aparece na introdución do filme A Olimpíada de Bud Greenspan.
Estrutura
[editar | editar a fonte]A obra consta das seguintes partes:
- Prélude
- Te Deum laudamus
- Te aeternum Patrem
- Pleni sunt coeli et terra
- Te per orbem terrarum
- Tu devicto mortis aculeo
- Te ergo quaesumus
- Aeterna fac sum Sanctis tuis
- Dignare, Domine
- Fiat misericordia tua
- In te, Domine, speravi
Charpentier consideraba a tonalidade de re maior como "brillante e moi marcial"[1]. A introdución instrumental, composta en forma de rondó, precede ó primeiro verso, a cargo do baixo solista. O coro e o resto de solistas van incorporándose gradualtmente. Charpentier aparentemente tratou de orquestar a obra de acordo á exégesis tradicional do texto en Latín. O coro por tanto predomina na primeira parte (versos 1-10, alabanza a Deus, dimensión celestial), e os solistas individuais na segunda parte (versos 10-20, sección Cristolóxica, dimensión segrar). Nos segintes versos, 21-25, alternanse tanto os solistas como o coro, e o verso final é unha fuga a grande escala escrita para o coro, cun pequeno trío no medio.[1].
Orquestración
[editar | editar a fonte]A composición está orquestrada para oito solistas e un coro, acompañados dun conxunto instrumental dun violín, dúas violas, contrabaixo, frauta, óboe, e fagot. O baixo continuo déixase a cargo dun órgano e pode usarse de apoio unha viola da gamba.[1].
