Secuencia sinal de recombinación
Unha secuencia sinal de recombinación ou RSS (do inglés Recombination signal sequence) é unha secuencia conservada de ADN non codificante que é recoñecida polo complexo encimático RAG1/RAG2 durante a recombinación V(D)J en células B e T inmaturas.[1] As secuencias sinal de recombinación guían o complexo encimático aos segmentos xénicos V, D e J que sufrirán a recombinación durante a formación das rexións variables das cadeas pesadas e lixeiras dos receptores de célula T e moléculas de inmunoglobulinas.[1]
Estrutura
[editar | editar a fonte]
As RSS están formadas por secuencias heptámero conservadas (de 7 pares de bases), secuencias espazadoras e secuencias nomámero conservadas (de 9 pares de bases), que están adxacentes ás secuencias V, D e J na rexión do ADN da cadea pesada e ás secuencias V e J da rexión do ADN da cadea lixeira.[1][2] As secuencias espazadoras están localizadas entre as secuencias heptámero e nonámero e presentan unha secuencia de nucleótidos variada pero son sempre ou de 12 ou de 23 pares de bases de longo.[3] A diferenza das secuencias espazadoras, as secuencias heptámero son xeralmente CACAGTG, e os primeiros tres nucleótidos están moi conservados.[3] Os nonámeros son xeralmente ACAAAAACC, e os pares de bases A/T están tamén moi conservados.[3] O complexo encimático RAG1/RAG2 segue a regra 12-23 cando une os segmentos V, D e J, que consiste en aparear o espazador de 12 pares de bases das RSS con outro espazador de 23 pares de bases.[1][2] Isto impide que dous xenes diferentes que codifican a mesma rexión se recombinen (ex. recombinación V-V).[1] As RSSs están localizadas entre os segmentos V, D e J da liña xerminal do ADN de linfocitos B e T en maduración e son eliminadas do produto ARNm de Ig final despois de que se completa a recombinación V(D)J.[1]
Función
[editar | editar a fonte]
O complexo encimático RAG1/RAG2 recoñece as secuencias heptámeras que flanquean as rexións codificantes V e J e corta os extremos 5', liberando o tramo intermedio de ADN entre as rexións codificantes V e J.[1] Na rexión de ADN que codifica a cadea pesada, o complexo encimático RAG1/RAG2 recoñece as RSS que flanquean os segmentos D e J e xúntaos, formando un bucle que contén o ADN situado en medio.[1][4] Despois, o complexo RAG1/RAG2 introduce unha amosega no extremo 5' dos heptámeros da RSS adxacentes ás rexións codificantes dos segmentos D e J, eliminando permanentemente o bucle de ADN intermedio e creando unha rotura de dobre febra que é reparada polos encimas recombinases VDJ.[1][4] Estre proceso repítese para unir V a DJ.[1] No rearranxo da cadea lixeira, só se xuntan os segmentos V e J.[1]
Trastornos e doenzas relacionadas
[editar | editar a fonte]cRSS
[editar | editar a fonte]As RSS crípticas (cRSS) son secuencias xénicas que lembran auténticas RSS e son ás veces confundidas con elas polo complexo encimático RAG1/RAG2.[3] Recombinar unha RSS cunha cRSS pode causar unha translocación cromosómica, o que pode orixinar un cancro.[3]
Síndrome de Omenn
[editar | editar a fonte]Algúns nenos nacidos con SCIDS autosómicas recesivas carecen de copias funcionais dos xenes que codifican o complexo encimático RAG1/RAG2 debido a algunha mutación de cambio de sentido.[5][6] Estes nenos producen un complexo encimático RAG1/RAG2 non funcional que non pode recoñecer as RSS e, por tanto, non pode iniciar efectivamente a recombinación V(D)J.[5][6] Este trastorno caracterízase pola falta de células B e T funcionais.[1][5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Owen, Judith A.; Punt, Jenni; Stranford, Sharon A. (2013). Kuby Immunology. New York: W.H. Freeman and Company. pp. 233–235.
- ↑ 2,0 2,1 Schatz, David G.; Oettinger, Marjorie A.; Schlissel, Mark S. (1992). "V(D)J Recombination: Molecular Biology and Regulation". Annual Review of Immunology 10: 259–283.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Roth, David B. (2014). "V(D)J Recombination: Mechanism, Errors, and Fidelity". Microbiology Spectrum: 1–11.
- ↑ 4,0 4,1 Rodgers, Karla (2017). "Riches in RAGs: Revealing the V(D)J Recombinase Through High-Resolution Structures". Cell Press 42: 72–84. doi:10.1016/j.tibs.2016.10.003.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Buckley, Rebecca H. (2004). "Molecular Defects in Human Severe Combined Immunodeficiency And Approaches to Immune Reconstitution". Annual Review of Immunology: 625–655.
- ↑ 6,0 6,1 Elnour, Ibtisam B; Ahmed, Shakeel; Halim, Kamel; Nirmala, V (2007). "Omenn's Syndrome: A rare primary immunodeficiency disorder". Sultan Qaboos University Medical Journal: 1–6.
