Seasat

Seasat
	Representación de Seasat en órbita.
Tipo	Observación terrestre
Organización	NASA
Data de lanzamento	27 de xuño de 1978, 1:12 GMT
Foguete portador	Atlas F/Agena D
Sitio de lanzamento	Base Vandenberg da Forza Aérea, SLC-3W
Obxectivo da misión	Observación e estudo de diferentes propiedades dos océanos terrestres.
NSSDC ID	1978-064A
Masa	1800,0 kg
Datos orbitais
Semieixo maior	7124 km
Inclinación	108,0 graos
Apoapse	755,5 km
Periapse	751,7 km
	v; c; e;

Seasat, tamén coñecido como Seasat 1, foi un satélite artificial da NASA lanzado o 27 de xuño de 1978 mediante un foguete Atlas F/Agena D desde a Base Vandenberg da Forza Aérea, en California.^[2]^[3]

Características

Seasat foi o primeiro satélite que usou radar de apertura sintética (SAR) para estudar os océanos terrestres. A súa misión foi medir os ventos de superficie, a altura das ondas, as ondas internas, o contido de auga líquida na atmosfera, as características do xeo, a topografía oceánica e o xeoide mariño. O satélite proporcionaba unha cobertura do 95% dos océanos cada 36 horas.^[2]^[3]

A nave utilizou a etapa superior do seu lanzador Atlas F/Agena D como bus que proporcionaba enerxía, telemetría en banda S, control de actitude e funcións de mando e control. Estabilizábase nos tres eixos usando volantes de inercia e sensores de horizonte. A precisión que acadou nas súas medicións foron de 10 cm na medición de alturas, 2 m/s na medición da velocidade dos ventos e 1 °C na medición da temperatura.^[2]^[3]

O satélite funcionou sen problemas durante 105 días, ata o 10 de outubro de 1980 en que un curtocircuíto o deixou fóra de servizo.^[2]^[3]

Instrumentos

Seasat levaba cinco instrumentos a bordo:^[2]^[3]

Un altímetro radar de pulsos en banda X cunha precisión de 10 cm.
Un radar de apertura sintética (SAR polo seu acrónimo en inglés) funcionando en banda L (1,275 GHz cubrindo bandas de 100 km de superficie e 25 m de resolución vertical. A antena tiña unhas dimensións de 2,2 x 10,7 m.
Un dispersómetro para medir a velocidade e dirección do vento funcionando en banda L e cunha precisión de 2 m/s.
Un radiómetro de microondas multicanal para medir o vento en superficie e a temperatura da auga, así como o contido de auga na atmosfera, a taxa de choiva e a cobertura de xeo.
Un radiómetro para lonxitudes de onda visible e infravermellas para identificar características nubosas, terrestres e acuáticas e producir imaxes térmicas do océano.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 N2YO (2017). Real Time Satellite Tracking, ed. "SEASAT 1" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 NASA (21 de marzo de 2017). "Seasat 1" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Seasat" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Mark Wade (2017). "Seasat" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.

Véxase tamén

Outros artigos

[n2yo-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 N2YO (2017). Real Time Satellite Tracking, ed. "SEASAT 1" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.

[NSSDC-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 NASA (21 de marzo de 2017). "Seasat 1" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.

[gunter-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 ^3,6 Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Seasat" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.

[astronautix-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Mark Wade (2017). "Seasat" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]