Schenkenschanz

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaSchenkenschanz
Imaxe

Localización
Mapa
 51°50′10″N 6°06′37″L / 51.8361, 6.1103Coordenadas: 51°50′10″N 6°06′37″L / 51.8361, 6.1103
EstadoAlemaña
Estado federadoRenania do Norte-Westfalia - Nordrhein-Westfalen
Rexión administrativaRexión de Düsseldorf
Rural district of North Rhine-Westphalia (en) TraducirCleves (pt) Traducir
District capital (en) TraducirKleve Editar o valor em Wikidata
Datos históricos
Evento clave
2 de maio de 1599Siege of Schenckenschans (en) Traducir
30 de abril de 1636Cerco de Schenkenschans (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Código postal47533 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Prefixo telefónico02821 Editar o valor em Wikidata

Schenkenschanz é unha poboación alemá, actualmente integrada en Kleve, no estado federado de Renania do Norte-Westfalia, Alemaña. É coñecida polo seu antigo forte de Schenk ou Skink, que ocupaba unha posición estratéxica na antiga fronteira entre o Sacro Imperio Romano Xermánico e os Países Baixos. Neste lugar o río Rin forma un meandro e sepárase en dous brazos: o principal, chamado Waal, diríxese a Nimega, e o secundario ou vello Rin flúe cara a Arnhem, ao noroeste. O primeiro castelo foi construído polo conde Juan de Cléveris no século XIV,[Cómpre referencia] no extremo do confluente, para controlar o tráfico.

No século XVI a fortaleza destaca baixo o mando de Maarten Schenck van Nydeggen, militar que traballou en función das circunstancias para España ou para as Provincias Unidas, a través do bestallung, cobrando por cada barco que debía pasar pola fortaleza, durante a Guerra dos Oitenta Anos.[1]

O asedio de Schenckenschans polo príncipe Frederik Hendrik van Oranje, abril de 1636, cadro de Gerrit van Santen

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

  1. Parker, Geoffrey (2010). El ejército de Flandes y el Camino Español 1567-1659. (en Castelán). Madrid: Alianza Editorial. p. 52.