Saltar ao contido

Romanización McCune-Reischauer

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A romanización McCune-Reischauer (en hangul, 매큔•라이샤워 표기법; romanización revisada do coreano, Maekyun Raisyaweo Pyogibeop; McCune-Reischauer, Maek'yun Raisyawǒ P'yogibǒp) é un dos dous sistemas máis utilizados de romanización da lingua coreana, xunto coa romanización revisada do coreano, que substituíu a McCune-Reischauer como sistema de romanización oficial de Corea do Sur no ano 2000. En Corea do Norte utilízase unha variante de McCune-Reischauer como sistema de romanización oficial. Este sistema foi creado en 1937 polos estadounidenses George McCune e Edwin Reischauer.

Este sistema resulta bastante complicado de utilizar debido á abundancia de breves e outros signos diacríticos. O principal inconveniente destes caracteres é a súa dificultade para utilizalos no eido da informática, e esta é unha das razóns pola que as autoridades surcoreanas desenvolveron a romanización revisada que só utiliza caracteres alfabéticos. Porén, a romanización McCune-Reischauer é moito máis natural para os hispanohablantes, debido a que reflicte dunha forma moito máis semellante a pronuncia do hangul.

Aspectos xerais[editar | editar a fonte]

O coreano non ten distinción fonolóxica entre consoantes sonoras e xordas, pero si distinción fonética. As consoantes p'  (en hangul, ), k'  (en hangul, ), t'  (en hangul, ) e ch'  (en hangul, ) se distinguen cun apóstrofo das non aspiradas b (en hangul, ). g (en hangul, ), d (en hangul, ) e j (en hangul, ), ao diferenza da romanización revisada, na que non se fai este tipo de distinción. O apóstrofo tamçe se utiliza para distinguir a transcripción de n (en hangul, ) e g (en hangul, ) e ng (en hangul, ), coma en chan'gŭm (잔금?, jangeumRR) fronte a changŭm (장음?, jang-eumRR).

O sistema McCune-Reischauer é criticado debido a que os usuarios casuais deste sistema de romanización adoitan omitir o acento breve sobre a o na transcrición de 어 (eoRR) e sobre a u para a transcrición de 으 (euRR), debido a que escribir o e u sen os breves é moito máis doado que engadilos (sobre todo debido a que os teclados de computador comúns carecen de devandito acento). Isto pode producir confusións, xa que unha o pode provir tanto da romanización de 오 (oRR) coma de 어 (eoRR), do mesmo xeito que u pode corresponder a 우 (uRRou a 으 (euRR). Os usuarios casuais ou inexpertos tamén adoitan omitir os apóstrofos que diferencian as consoantes aspiradas das correspondentes consoantes non aspiradas, o que tamén pode levar a confusión.

Os defensores do sistema McCune-Reischauer, non obstante, defenden que un usuario casual que non está familiarizado co coreano pode aproximarse máis facilmente á pronuncia correcta dos nomes ou palabras coreanas aínda que se omitiran os acentos breves e os apóstrofos.

Estas frecuentes omisións de ditos caracteres foron a principal razón do goberno surcoreano para substituír no ano 2000 o sistema McCune-Reischauer polo sistema de romanización revisada. Os detractores deste sistema alegan que non pode representar fielmente os sons 어 e 으 dunha forma reconocible, e que representa incorrectamente as consoantes non aspiradas coma se realmente fosen pronunciadas.

Outro inconveniente deste sistema é que debido á frecuente aparición de signos diacríticos (acentos breves e apóstrofos), resulta complicado de utilizar no ámbito informático e pode dar lugar a incompatibilidades ou erros no momento de mostrar os textos. Do mesmo xeito, resulta imposible de utilizar á hora de rexistrar dominios de Internet, onde deben utilizarse unicamente caracteres ASCII planos.

A pesar da adopción oficial do novo sistema de romanización revisada, moitos membros da comunidade de estudantes coreana (tanto fose como dentro de Corea do Sur) así coma as convencións xeográficas e cartográficas internacionais, xeralmente continúan usando o sistema McCune-Reischauer ou a romanización Yale. Mesmo dentro de Corea do Sur, o uso do novo sistema non está xeneralizado, igual que ocorreu coa variante surcoreana do sistema McCune-Reischauer que foi establecida como sistema oficial entre 1984/1988 e 2000.

Guía de romanización[editar | editar a fonte]

Esta é unha guía simplificada do sistema McCune-Reischauer. É moi útil para a transcrición de nomes, pero non serve para transcribir moitas palabras coreanas debido a que varios dos caracteres Hangul utilizados na escritura coreana varían a súa pronuncia dependendo da súa posición na palabra. No entanto, a oídos dun falante coreano, cada carácter hangul ten unicamente unha pronuncia, xa que para un falante experimentado, a pronuncia de devanditos caracteres escóllese automaticamente dependendo dos sons entre os que se atopa.

Vogais[editar | editar a fonte]

Hangul
Romanización a ae xa yae ŏ e* ye ou wa wae oe eu ou we wi yu ŭ ŭi i
  • escríbese ë despois de e . Isto é para distinguir (ae) de ㅏ에 (), e (oe) de ㅗ에 (). As combinacións ㅏ에 () e ㅗ에 () ocorren con moi pouca frecuencia, agás en oracións nas que un substantivo é seguido por unha posposición, como por exemplo, 회사에서 hoesaësŏ (nunha compañía) e 차고에 ch'agoë (nun garaxe).
  • Os apelidos coreanos 이/리(李) e 이(異) transcríbense como Yi, non I[1] (por exemplo 이순신 como Yi Sunsin)

Consoantes[editar | editar a fonte]

Hangul
Romanización Inicial k kk n t tt r m p pp s ss ch tch ch' k' t' p' h
Final k l t t ng t t k t p
  • Os dígrafos de consoantes (ㄳ, ㄵ, ㄶ, ㄺ, ㄻ, ㄼ, ㄽ, ㄾ, ㄿ, ㅀ, ㅄ) existen só como finais e transcríbense pola súa pronuncia real.
Consoante inicial da seguinte sílaba
1

k


n


t


(r)


m


p
2

s


ch


ch'


k'


t'


p'


h
Consoante

final
k g kk ngn kt ngn(S)/ngr(N) ngm kp ks kch kch' kk' kt' kp' kh
n n n'g nn nd ll/nn nm nb ns nj nch' nk' nt' np' nh
t d tk nn tt nn(S)/ll(N) nm tp ss tch tch' tk' tt' tp' th
l r lg ll/nn ld3 ll lm lb ls lj3 lch' lk' lt' lp' rh
m m mg mn md mn(S)/mr(N) mm mb ms mj mch' mk' mt' mp' mh
p b pk mn pt mn(S)/mr(N) mm pp ps pch pch' pk' pt' pp' ph
ng ng ngg ngn ngd ngn(S)/ngr(N) ngm ngb ngs ngj ngch' ngk' ngt' ngp' ngh
  1. ㅇ é unha consoante inicial antes dunha vogal para indicar a ausencia de son.
  2. 쉬 está romanizado shwi .
  3. En palabras sino-coreanas, lt e lch respectivamente.

Para ㄱ, ㄷ, ㅂ, e ㅈ, as letras g, d, b, ou j utilízanse se se expresan, k, t, p, ou ch úsanse en caso contrario. As pronuncias como as que aparecen teñen prioridade sobre as regras da táboa anterior.

Exemplos[editar | editar a fonte]

  • Consoantes xordas / sonoras
    • 가구 kagu
    • 등대 tŭngdae
    • 반복 panbok
    • 주장 chujang
  • A consoante inicial ㅇ non se ten en conta na romanización, xa que só se usa para indicar a ausencia de son.
    • 국어 (pronunciado 구거) kugŏ (non kukŏ)
    • 믿음 (pronunciado 미듬) midŭm (non mitŭm)
    • 법인 (pronunciado 버빈) bin (non pin)
    • 필요 (pronunciado 피료) p'iryo (non p'ilyo)
  • r vs. l
    • r
      • Entre dous vogais: 가로 karo, 필요 p'iryo
      • Antes da inicial ㅎ h: 발해 Parhae, 실험 sirhŏm
    • l
      • Antes dunha consoante (excepto antes da inicial ㅎ h), ou ao final dunha palabra: 날개 nalgae, 구별 kubyŏl, 결말 kyŏlmal
      • ㄹㄹ escríbese ll: 빨리 ppalli, 저절로 chŏjŏllo
  • Asimilaciones consoantes
    • 연락 (pronunciado 열락) llak
    • 독립 (pronunciado 동닙) tongnip
    • 법률 (pronunciado 범뉼) mnyul
    • 않다 (pronunciado 안타) ant'a
    • 맞히다 (pronunciado 마치다) mach'ida
  • Palatalizaciones
    • 미닫이 (pronunciado 미다지) midaji
    • 같이 (pronunciado 가치) kach'i
    • 굳히다 (pronunciado 구치다) kuch'ida

Excepcións que non seguen exactamente a pronuncia[editar | editar a fonte]

  • As secuencias -ㄱㅎ-, -ㄷㅎ- (só cando non se produce palatalización)/-ㅅㅎ-, -ㅂㅎ- escríbense kh, th, ph respectivamente, aínda que se pronuncian igual que ㅋ (k'), ㅌ (t'), ㅍ (p').
    • 속히 sokhi (pronunciado 소키)
    • 못하다 mothada (pronunciado 모타다)
    • 곱하기 kophagi (pronunciado 고파기)
  • Cando unha consoante simple (ㄱ, ㄷ, ㅂ, ㅅ, ou ㅈ) se converte nunha consoante tensa (ㄲ, ㄸ, ㅃ, ㅆ, ou ㅉ) no medio dunha palabra, escríbese k, t, p, s, ou ch respectivamente, aínda que se pronuncia igual que ㄲ (kk), ㄸ (tt), ㅃ (pp), ㅆ (ss), ou ㅉ (tch).
    • 태권도 (pronunciado 태꿘도) t'aekwŏndo
    • 손등 (pronunciado 손뜽) sontŭng
    • 문법 (pronunciado 문뻡) munpŏp
    • 국수 (pronunciado 국쑤) kuksu
    • 한자 (漢字, pronunciado 한짜) hancha

Variante norcoreana[editar | editar a fonte]

Na variante norcoreana da McCune-Reischauer, as consoantes aspiradas non se representan por un apóstrofo, senón que se engade unha "h". Por exemplo, 평안 transcríbese como Phyongan, mentres que co sistema orixinal debería transcribirse como P'yŏngan.

Variante surcoreana[editar | editar a fonte]

Na variante surcoreana, que foi establecida coma sistema de romanización oficial de 1984 a 2000, 시 se transcribe coma shi mentres que polo sistema orixinal sería si. Do mesmo xeito outros sons como 샤, 셔 e algúns máis, onde a pronuncia do carácter é máis próxima a sh que a s, se romanizan como sh en lugar de como s. O sistema orixinal emprega sh só na combinación 쉬, como shwi.

ㅝ transcríbese como wo en lugar de como . Debido a que o ditongo w (ㅗ ou ㅜ coma semivocales) seguido de ou (ㅗ) non existe na fonética coreana, o goberno surcoreano omitiu o símbolo diacrítico en .

Utilízanse guións para distinguir entre ᆫᄀ (carácter n e carácter g respectivamente) e ᄋ (carácter pronunciado coma ng se vai ao final da sílaba) en lugar de apóstrofos coma no sistema orixinal. Os apóstrofos nesta variante só se utilizan para marcar sons aspirados.

A aspiración marcada por un carácter ㅎ (h aspirada) inicial indícase cun apóstrofo. Por exemplo: 직할시 (直轄市) escríbese chik'alshi, mentres que utilizando o sistema orixinal sería chikhalsi.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Archived copy" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2015-06-16. Consultado o 2015-07-02.  page 13

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]