Praza de touros Monumental de Pamplona

Praza de touros Monumental de Pamplona
Exterior da Praza de Touros de Pamplona. En primeiro plano a porta da ruela, por onde entran os corredores e touros nos encerros
Tipo	Praza de touros e Praça de touros de 1.ª categoria (pt)
Parte de	Camiño de Santiago navarro
Localización
42°48′57″N 1°38′22″O
Estado	España
Comunidade foral	Navarra
Meiriñado	Meiriñado de Pamplona
Comarca	Cuenca de Pamplona
Concello	Pamplona
Localización	Cidade de Pamplona
Datas
Fundación	1920 e 7 de xullo de 1922
Acontecementos
	Pamplona Bull Fair (en)
Dimensións
Capacidade	19.529
Persoas e organizacións
Arquitecto	Francisco Urcola Lazcanotegui (pt) e Rafael Moneo
[ Wikidata ]

Vaquillas tras un encerro de Sanfermines.

Detalle existente na praza de touros co Escudo republicano da cidade de Pamplona. Obsérvese a coroa mural timbrando o escudo.

A Praza de Touros de Pamplona é a praza de touros proxectada en 1920 no Segundo Ensanche de Pamplona para festexar as corridas de touros. É a maior praza de Navarra, a terceira maior do mundo en canto a aforamento (hai uns 19.720 espectadores, tras a última reforma para cumprir a normativa de seguridade), e é mundialmente coñecida polos encerros da Feira de San Fermín, que teñen lugar anualmente entre o 7 e o 14 de xullo. Actualmente tamén se utiliza para concertos e espectáculos.

Desde a súa construción é propiedade da Casa de Misericordia de Pamplona, que á súa vez é quen xestiona o seu uso e os espectáculos que nela se producen.

Historia

Inaugurouse para os Sanfermines, o 7 de xullo de 1922, realizada polo arquitecto Francisco Urcola, cunha capacidade de 13.620 localidades. Utilizáronse os novos materiais do momento, como o formigón armado, pero con formas historicistas, con aspecto clásico. O seu corpo principal resólvese ao xeito dun grande arco de triunfo, con galería superior e crestería de clara orixe plateresco e ao renacemento remite a orde xigante empregado, xónico no corpo principal e dórico ao redor do rodo.

En 1966 foi reformada por Rafael Moneo coa colaboración do enxeñeiro Carlos Fernández Casado, mediante concurso, ampliando a estrutura existente de formigón expóndoa á vista cunha serie de costelas triangulares, e logrando un aforamento de 19.529 espectadores.

Durante as obras realizadas entre 2004 e 2005 para cumprir a normativa de seguridade, reducíndose o número de prazas, atopouse na zona do coso unha fonte e unha canle do século XVI que abasteceu ao burgo de Navarrería ata 1852, unha ponte tamén do século XVI, e restos do desaparecido Revellín de la Tejería das murallas.

Prazas de touros anteriores en Pamplona

A primeira praza de touros fixa que tivo Pamplona foi en 1844. Esta aguantou ata 1849 que se decidiu demoler dada a feble estrutura, e realizar outra que se inaugurou para os Sanfermines de 1852. Nestes tres anos volveuse a utilizar unha praza de touros provisional. A praza de touros vella estaba situada na actual avenida de Carlos III no seu parte inicial dese a rúa Cortes de Navarra. Para a realización do Segundo Ensanche acordouse en 1920 entre o Concello e a Casa da Misericordia de construír unha nova praza (a actual), para inaugurar en 1922. A polémica existente de se debía estar construída a nova antes de derruír a vella acabouse cando se produciu un incendio o 12 de agosto de 1921. Hai sospeitas de que este foi provocado pois hai referencias de cheiro estraño, que recordaba á gasolina, que con todo nunca se puido probar.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• A Praza de Touros na páxina da Feira do TouroArquivado 11 de setembro de 2013 en Wayback Machine. (en castelán)